Na Primeira Manhã - Laila Garin e A ROda, Laila Garin

Na primeira manhã que te perdi

Acordei mais cansada que sozinha

Como um conde falando aos passarinhos

Como um Bumba-Meu-Boi sem capitão

E gemi como geme o arvoredo

Como a brisa descendo nas colinas

Como quem perde o prumo e desatina

Como um boi no meio da multidão

Na segunda manhã que te perdi

Era tarde demais pra ser sozinha

Cruzei ruas, estradas e caminhos

Como um carro correndo em contra-mão

Pelo canto da boca um sussurro

Fiz um canto demente, absurdo

Um lamento noturno dos viúvos

Como um gato gemendo num porão

Na segunda manhã que te perdi

Era tarde demais pra ser sozinha

Cruzei ruas, estradas e caminhos

Como um carro correndo em contra-mão

Pelo canto da boca um sussurro

Fiz um canto demente, absurdo

Um lamento noturno dos viúvos

Como um gato gemendo num porão

Solidão!

Op de eerste ochtend dat ik je verloor

Ik werd meer moe dan alleen wakker

Als een graaf die tegen de vogels praat

Als een Bumba-Meu-Boi zonder kapitein

En ik kreunde zoals de bomen kreunen

Zoals de wind die de heuvels afdaalt

Als iemand die de weg kwijtraakt en afdwaalt

Als een os midden in de menigte

Op de tweede ochtend dat ik je verloor

Het was te laat om alleen te zijn

Ik stak straten, wegen en paden over

Als een auto die de verkeerde kant op rijdt

Uit de mondhoek een fluistering

Ik heb een dementerend, absurd nummer gemaakt

Een nachtelijke klaagzang van weduwnaars

Als een kat die kreunt in een kelder

Op de tweede ochtend dat ik je verloor

Het was te laat om alleen te zijn

Ik stak straten, wegen en paden over

Als een auto die de verkeerde kant op rijdt

Uit de mondhoek een fluistering

Ik heb een dementerend, absurd nummer gemaakt

Een nachtelijke klaagzang van weduwnaars

Als een kat die kreunt in een kelder

Eenzaamheid!