Самолёт - Лайда

Нездешний гость со стороны огня

Следит за мной в подзорную трубу

У ног его волчица и змея

И ворон на плече с глазами тьмы.

Я поднимаю серебром сады,

Где чёрная земля лежит в дыму.

Читай по звёздам имена мои,

Когда откроешь дверь в четвёртый Рим.

И смех и слёзы — неумелый грим,

Я тень на маске твоего лица.

Изгнанники невидимых пустынь

Глазами воскрешают города.

Озёра, на которых вечный лёд…

Моя судьба не ждёт — я самолёт…

Махну тебе серебряным крылом,

Лови меня сетями в голубом,

И я к тебе вернусь,

Вернусь, когда усну,

Когда поверю в то, что мы одни,

И нить между сердцами крепче сна.

И наши дни — тугая тетива.

Мы из огня,

Из белого огня.

Который спит за веками у птиц,

Туннели улиц уведут за край,

Туда, где нет ни мыслей, ни границ.

Buitenaardse gast van de kant van het vuur

Volgt mij door een verrekijker

Aan zijn voeten is een wolvin en een slang

En een raaf op zijn schouder met donkere ogen.

Ik kweek tuinen met zilver,

Waar de zwarte aarde in rook ligt.

Lees mijn namen bij de sterren,

Als je de deur opent naar het vierde Rome.

En gelach en tranen - onhandige make-up,

Ik ben de schaduw op het masker van je gezicht.

Ballingen van onzichtbare woestijnen

Steden herrijzen met hun ogen.

Meren met eeuwig ijs...

Mijn lot wacht niet - ik ben een vliegtuig ...

Ik geef je een zilveren vleugel

Vang me met netten in het blauw

En ik kom bij je terug

Ik kom terug als ik in slaap val

Als ik geloof dat we alleen zijn

En de draad tussen harten is sterker dan slaap.

En onze dagen zijn strak.

We zijn van vuur

Van wit vuur.

Die slaapt achter de oogleden van de vogels,

De tunnels van de straten zullen over de rand leiden,

Waar geen gedachten zijn, geen grenzen.