Roolijoodik - Küberünnak & Karmo

Ära roni rooli — tule siia pigem, kosu siin!

«Vahet pole, mul on ainult üks kilt koduni.»

Üks mint viiski null muret nende roduni

Kodutänav on kinni, olen kõige suurem jobu siin

Pilt käib ringi, esiklaas verine

Pisarad on nüüd silmis ning elu jäädavalt erineb

Kael, sisu, põhi — viin

Naer, isu, kõri — siin

Kae, pisut võhik olen: raev, risu, õli, piin

Lõpp pokaalile, kehakaal pedaalile

Tagaplaanil on baarid, proffesionaalselt traavin ma

Oma ratsuga istun ma pea maas nüüd saalis ning lähen lukku

Enam ei loeta moraali

Ma olen alles üksteist pluss üksteist

Masin ning elud mahakandmisele, lisandun vangidele

Naeratab üks neist: «Nüüd oled üks meist.»

Liiga kõrgel ma lendan.

Kahekümnendad.

Laiali pea otsas mängin

Elu kõva venda.

Kas alles siis tajun, kui kustutan teised ning aastateks

Lukustan ma iseenda?

Ma olen rumal.

Mind hoiab jumal ning elada luba kuna see tuba kus elan

Ei ole enam nii mugav.

Udune kuva ning takistamatu pisarajuga

Ei tunne kunagi enam end väljapuhanuna, kuna ümber on urgas, üksinda nurgas

Ei saa enam olla ma sõprade hulgas.

Ärevushäired, segi mõttetulvad — süüdi olen

kahe

Noore inimese surmas.

Matused said olema neil varem kui pulmad

Elud tänu minule on hetkega kurvad.

Pole paha inimene — kahetsen julmalt

Kuigi mõne inimese arust väärin surma

Mu vana koolivend oli vanakooli vend

Igal pool iga kell suutis segi juua end

Kaine rool, sõnas vend, pole enam tema trend

Muidu noor, süda hell, kere alkoholilembene

Kuivab kurk, kui on purk tühi ja siis tuiab

Nurgas prügi, ise püsti ei püsi

Uimab, nühib, huiab, trügib, kuid ma tüdinud —

Nüüd tüüp kupüüri küsib

Roolijoodikud, alkohoolikud.

Poodi poolikut silmitsema, veidikene sinist Gin

toonikut

Sakumm sul kooritud, pudelipõhi noolitud, sõbrad noomitud — vooditu elu enam

pole nii toonitu

Sest mul on ainult üks mure — mis tagant tuleb.

Tal punased-sinised tuled

Pimedal tänaval, libedal hämaral kihutan, vehin, viibutan venin.

Pilgutan, higistan seni

Kuniks sokutan penid tagant — nägemiseni

Klim niet in het stuur - kom in plaats daarvan hierheen, kom hier!

"Het maakt niet uit, ik heb maar één schild thuis."

Eén munt bracht hun ras geen zorgen

De thuisstraat is druk, ik ben de grootste eikel hier

Het beeld gaat rond, de voorruit is bloederig

Tranen staan ​​nu in mijn ogen en het leven is permanent anders

Hals, inhoud, hoofdwodka

Gelach, eetlust, keel - hier

Kae, ik ben een beetje onwetend: woede, onzin, olie, pijn

Einde van de trofee, lichaamsgewicht op het pedaal

Er zijn balken op de achtergrond, professioneel dravend

Met mijn ridder zit ik nu op de grond in de hal en ga naar de sluis

Er wordt niet langer gekeken naar moraliteit

Ik ben nog steeds elf plus elf

De machine en de af te schrijven levens, voeg ik toe aan de gevangenen

Een van hen glimlacht, "Nu ben je een van ons."

Ik vlieg te hoog.

Twintigers.

Ik speel aan het hoofd

Het leven is een harde broer.

Zal ik het pas beseffen als ik anderen verwijder en voor jaren

Sluit ik mezelf op?

Ik ben dom.

Ik word door God bewaard en heb toestemming om in deze kamer te wonen waar ik woon

Niet zo handig meer.

Mistig scherm en onbelemmerde tranen

Je zult je nooit meer opgeblazen voelen omdat je in een hoekje om je heen zit, alleen in een hoekje

Ik kan niet meer onder mijn vrienden zijn.

Angststoornissen, verward - ik ben schuldig

twee

Bij de dood van een jonge man.

Ze zouden een begrafenis hebben voor de bruiloft

Levens dankzij mij zijn even droevig.

Geen slecht persoon - het spijt me

Hoewel sommige mensen het verdienen om te sterven

Mijn oude schoolbroer was een oude schoolbroer

Hij kan elk uur overal in de war raken

Sober sturen, zei de broer, is niet langer zijn trend

Anders jong, teder hart, alcoholisch lichaam

De komkommer droogt als de pot leeg is en gaat dan puffen

Vuilnis in de hoek, staat zelf niet op

Drows, wrijft, schreeuwt, duwt, maar ik verveel me -

Nu vraagt ​​het type bankbiljet

Dronken chauffeurs, alcoholisten.

Shop half-faced, een beetje blauwe Gin

tonic

Sakumm je pelde, de billen likte, je vrienden scholden uit - leven zonder bed niet meer

niet zo afgezwakt

Omdat ik maar één zorg heb - wat er van achteren komt.

Hij heeft rood-blauwe lichten

Op een donkere straat, in de glibberige schemering, haast ik me, golven, golven voor een tijdje.

Ik knipper, ik zweet tot nu toe

Totdat ik mijn penis van achteren por - totdat ik je zie