Шоу-бизнес - КУБА

День и ночь сижу с гитарой у разбитого корыта я,

Играю песни про печали не излитые,

Седеет голова, недолго до яиц,

Когда же люди упадут пред мною ниц?

Я могу не хуже спеть, чем знаменитый Лева Лещенко,

Sir Paul McCartney похвалил бы мои песенки…

Героев новых даже не беру в рачет…

И окружит меня и слава, и почет…

Примите, примите меня в шоу- бизнес,

И к радости мамы я стану артистом,

Ведь годы проходят, а я все- никто,

Так можно остаться лишь кем-то в пальто…

Мечта моя за стенами из радио и телевидения,

Я так хотел попасть на конкурс Евровидения,

Но денег нет на хлеб и даже колбасу,

Опять туда поедут Алла и Алсу…

Пять раз на день меняю я свой стиль и мировосприятие,

Портвейн на водку, коммунизм- на демократию,

Стихи на песни, и на мазанье картин,

«Г.О.», «Алису"на «Зверей», «Б-2"и «Сплин».

Примите, примите меня в шоу- бизнес,

И к радости мамы я стану артистом,

Ведь годы проходят, а я все- никто,

Так можно остаться лишь кем-то в пальто…

Dag en nacht zit ik met een gitaar bij de kapotte trog,

Ik speel liedjes over verdriet dat niet is uitgestort,

De kop wordt grijs, niet lang tot de eieren,

Wanneer zullen mensen voor mij op hun gezicht vallen?

Ik kan niet slechter zingen dan de beroemde Leva Leshchenko,

Sir Paul McCartney zou mijn liedjes prijzen...

Ik hou niet eens rekening met nieuwe helden...

En glorie en eer zullen mij omringen...

Accepteer, accepteer mij in de showbusiness,

En tot vreugde van mijn moeder zal ik kunstenaar worden,

Er gaan tenslotte jaren voorbij en ik ben nog steeds niemand,

Je kunt dus alleen iemand in een jas blijven...

Mijn droom achter de muren van radio en televisie,

Ik wilde zo graag naar het Eurovisie Songfestival,

Maar er is geen geld voor brood en zelfs worst,

Alla en Alsou zullen er weer heen gaan. . .

Vijf keer per dag verander ik mijn stijl en wereldbeeld,

Port voor wodka, communisme voor democratie,

Gedichten voor liedjes, en voor het schilderen van foto's,

"GO", "Alice" op "Beasts", "B-2" en "Spleen".

Accepteer, accepteer mij in de showbusiness,

En tot vreugde van mijn moeder zal ik kunstenaar worden,

Er gaan tenslotte jaren voorbij en ik ben nog steeds niemand,

Je kunt dus alleen iemand in een jas blijven...