Silver Mantis - Kris Kristofferson, Rita Coolidge

Seito lived in the canyon of the dragons

Sashiko lived in the valley of the moon

They met along the highway to Aomeri

Where danger in the forest loomed

Shashiko dressed in silks and dreamed of heroes

She was carried in a hammock draped and veiled

Her father was a cruel and brutal warlord

Who fearful kept her in a shell

Seito, he was but a lowly servant

But his master knew him to be true and brave

When he happened on the scene of her abduction

He sent her captors to their graves

Seito guarded Sashiko to her palace

He had no thought of ransom to conceal

She took him in and washed his cuts and bruises

And laid him softly down to sleep

When morning came, she rose to tell her father

Of the stranger who had ruined the kidnap plot

But jealous and enraged her father seized him

And chained him in the dungeon dark

Sashiko’s tears flowed like the river Edo

As she pleaded Seito’s freedom face to floor

But the warlord turned his back and would not hear her

His mercy withered years before

When night fell, she crept down into the dungeon

Two daggers hidden underneath her coat

And there they slept in death by harakiri

Her father’s chains around them both

Seito woonde in de kloof van de draken

Sashiko leefde in de vallei van de maan

Ze ontmoetten elkaar langs de snelweg naar Aomeri

Waar gevaar in het bos opdoemde

Shashiko gekleed in zijde en droomde van helden

Ze werd gedragen in een gedrapeerde en gesluierde hangmat

Haar vader was een wrede en wrede krijgsheer

Die angstig hield haar in een schelp

Seito, hij was maar een nederige dienaar

Maar zijn meester wist dat hij trouw en dapper was

Toen hij gebeurde op de plaats van haar ontvoering?

Hij stuurde haar ontvoerders naar hun graven

Seito bewaakte Sashiko naar haar paleis

Hij had geen idee van losgeld om te verbergen

Ze nam hem op en waste zijn snijwonden en kneuzingen

En legde hem zachtjes neer om te slapen

Toen het ochtend werd, stond ze op om het haar vader te vertellen

Van de vreemdeling die het ontvoeringsplan had verpest

Maar jaloers en woedend greep haar vader hem

En hem geketend in het donker van de kerker

Sashiko's tranen vloeiden als de rivier Edo

Terwijl ze Seito's vrijheid van aangezicht tot verdieping smeekte

Maar de krijgsheer keerde zich de rug toe en wilde haar niet horen

Zijn genade verdorde jaren eerder

Toen de nacht viel, kroop ze de kerker in

Twee dolken verborgen onder haar jas

En daar sliepen ze in de dood door harakiri

De kettingen van haar vader om hen heen