Kova Maa - Timo Rautiainen & Trio Niskalaukaus

Yli metsän, pellon kirkonkellot

Ne kumeana kaikaa sunnuntain

Mustissaan oli pappi ja suku

Mutta joku siitä haudalta puuttui kai

Vanhempi veli meni rankamettään

Eikä se joutanu saattelemaan

Isä oli toiselle antanu talon

Toiselle jäi vain kova maa

Kylmä ja kova maa

Mun kotimaa, isieni maa

Karu kansa ja kova maa

Mun oma maa

Kuunnelkaa, kun se laulaa

Kanttori veisaa kun arkussa vainaa

Vanhalla kirkolla siunaillaan

Pitkin mäkeä on saattoväkeä

Ämmien joukossa kuiskaillaan

Tuli rankakuormalla mustalla ruunalla

Ruumishuoneen risteykseen

Nähny ei kettään, kääntyi mettään

Eikä se katsonut taakseen

Kylmä ja kova maa

Mun kotimaa, isieni maa

Karu kansa ja kova maa

Mun oma maa

Kuunnelkaa, kun se laulaa

Pantiin multiin, kotia tultiin

Siinä se on ja se piisaa

Yöt on öitä ja päivät on töitä

Talvella kuolleita muistellaan

Mutta illan hämärässä kumminkin

Sillä veljellä polttaa rintaa

Se ruusupensaasta oksan taittaa

Pimeän tullen katoaa

Kylmä ja kova maa

Mun kotimaa, isieni maa

Karu kansa ja kova maa

Mun oma maa

Kuunnelkaa, kun se laulaa

Kylmä ja kova maa

Mun kotimaa, isieni maa

Karu kansa ja kova maa

Mun oma maa

Kuunnelkaa, kun se laulaa

Over het bos, veld kerkklokken

Ze zijn er allemaal zondag

In zijn zwart was een priester en een familie

Maar ik denk dat er iemand ontbrak in dat graf

De oudere broer ging hard

En ik hoefde het niet te begeleiden

Papa had het huis aan een ander gegeven

De enige die nog over was, was een harde grond

Koude en harde grond

Mijn vaderland, het land van mijn vaders

Berenmensen en hard land

Mijn eigen land

Luister terwijl het zingt

De cantor zingt wanneer de kist sterft

De oude kerk is gezegend

Er zijn begeleiders langs de heuvel

Er wordt gefluisterd onder de moeders

Vuur met een zware lading zwarte runen

Op de kruising van het mortuarium

Toen ik niemand zag, wendde ik me tot hem

En het keek niet achterom

Koude en harde grond

Mijn vaderland, het land van mijn vaders

Berenmensen en hard land

Mijn eigen land

Luister terwijl het zingt

Ik werd in een huis gestopt, we kwamen thuis

Dat is het en dat is genoeg

Nachten zijn nachten en dagen zijn werk

Degenen die in de winter sterven, worden herdacht

Maar in de schemering van de avond allebei

Want de broer brandt zijn borst

Het vouwt een tak van een rozenstruik

Als het donker wordt, verdwijnt het

Koude en harde grond

Mijn vaderland, het land van mijn vaders

Berenmensen en hard land

Mijn eigen land

Luister terwijl het zingt

Koude en harde grond

Mijn vaderland, het land van mijn vaders

Berenmensen en hard land

Mijn eigen land

Luister terwijl het zingt