Irreductibles - kop

Aquesta és la vida que visc

Aquest és el món que jo veig:

Sound System precari, el so del proletari

Vius a l’extraradi, de qualsevol barri

El foc de Paris ja està aquí

De nou ho encendrem per la nit

Cridant les paraules que criden justícia

Justícia dels pobles pels pobles que trien

Que trien la veu per triar

Que trien la lluita endavant

Parlem una llengua que és universal

Parlem amb la llengua del poble aixecat:

Insubmisos, insubmises

Coratge d’acer, obrers del metall;

El foc de l’orgull, orgull del metall

Som irreductibles, això som i això serem, ho hem demostrat

Som irreductibles, això som i això serem, no canviarem

Mai canviarem

Mirant els carrers ho sabrem

Podrem comprendre el perquè:

Caixes d’estalvis que mai no tindrem

Drogues i atur;

el nostre futur

Hi ha fossars sencers com ciutats

I ciutats que semblen fossars

Ens roben la vida i no ens deixen més

Res més que el no res, repressió només

Cadenes i murs aixecats

Justícia podrida, ja ho saps

Tanquem casals, obren presons

Escolta la veu de les noves cançons:

Amnistia, amnistia

No tornen enrere

Visca la Terra antifeixista!

Dit is het leven dat ik leef

Dit is de wereld die ik zie:

Precair geluidssysteem, het geluid van de proletariër

Je woont aan de rand van een willekeurige buurt

Het vuur van Parijs is er al

We zetten hem 's nachts weer aan

De woorden schreeuwend die om gerechtigheid vragen

Gerechtigheid van de volkeren door de volkeren die zij kiezen

Ze kiezen de stem om te kiezen

Dat ze de strijd voorwaarts kiezen

We spreken een taal die universeel is

Wij spreken in de taal van de hoge mensen:

Insubmissive, ongehoorzaam

Steel Courage, metaalbewerkers;

Het vuur van trots, de trots van metaal

We zijn onherleidbaar, we zijn en we zullen zijn, we hebben het bewezen

We zijn onherleidbaar, dit zijn we en dit zullen we zijn, we zullen niet veranderen

We zullen nooit veranderen

Als we naar de straten kijken, zullen we het weten

We kunnen begrijpen waarom:

Spaarbanken die we nooit zullen hebben

Drugs en werkloosheid;

onze toekomst

Er zijn hele graven zoals steden

En steden die op kuilen lijken

Ze stelen ons leven en laten ons niet meer achter

Niets meer dan niets, alleen repressie

Kettingen en verhoogde muren

Rotte gerechtigheid, weet je?

We sluiten huizen, openen gevangenissen

Luister naar de stem van de nieuwe nummers:

Amnestie, amnestie

Ze gaan niet terug

Lang leve de antifascistische aarde!