Skvadron - Koldbrann

Drevet vekk av ukjent ørn

Vanhellig entré av korsets skjender

Jeg speider til en mørkere horisont

Jeg sår spiren til den Store Angst

Som tunge vingeslag i det fjerne

Dødsskvadroner av ren aggresjon

Hva hadde du i vente

Foruten supersonisk helvete (jeg skjenker deg)

Diafonisk larm manet frem

Som en suggererende kaoshymne

Med formål atter å vekke til

Det eldste og mest primitive av vrede

Krystallisert smerte

Hildret på den grimme slagmark

Synet av maskinell utryddelse

Som en forløsende ild i slike svarte hjerter

Som deres siste smertefulle åndedrag

Som disse torner river i deres øyne

Ei kan det lignes mot sekler til ende

I slik villelse og sorg (i jordlig eksil)

Den ukjente soldats grav

Og hans ettermæle vitrer hen

Luftbåren aske og den bitre sefyr

Henimot utbrente landskap

Ennå i smerte

Der deres frelser falt kraftløs til jorden

Slår jeg jernvinger om hans evigdømte minne

Verdreven door onbekende adelaar

Onheilige ingang van het kruis van het kruis

Ik scout naar een donkere horizon

Ik zaai de kiem van de Grote Angst

Als zware vleugelslagen in de verte

Doodseskaders van pure agressie

Waar wachtte je op?

Naast de supersonische hel (ik geef je)

Diaphonische ruis opgeroepen

Als een suggestieve hymne van chaos

Met als doel om weer wakker te worden

De oudste en meest primitieve woede

Gekristalliseerde pijn

Hildret op het lelijke slagveld

De aanblik van het uitsterven van machines

Als een verlossend vuur in zulke zwarte harten

Zoals hun laatste pijnlijke adem

Zoals deze doornen in hun ogen tranen

Ei het kan worden vergeleken met eeuwen tot het einde

In zo'n begoocheling en verdriet (in aardse ballingschap)

Het graf van de onbekende soldaat

En zijn erfenis vervaagt

As in de lucht en de bittere saffloer

Op weg naar uitgebrande landschappen

Nog steeds pijn

Daar viel hun Heiland machteloos op de grond

Ik wikkel ijzeren vleugels om zijn eeuwige herinnering