Море будет вспоминать - Kof

Я никогда не забуду и никогда больше не перепутаю

Этот путь только с самим собой попутно, хоть и все это помню смутно.

Главное, я тут и на меня больше не кладут,

Не ложат, не тычут вилки в бочину, не ищут причину.

Мальчик, давай, ты меня не лечи,

Таких знаешь сколько видел?

Надо мной нимб, как вокруг Юпитера,

Я иногда на кого-то в обиде.

Кому-то хочу выбить колени,

Но мне лень, по этому у меня нет времени.

Снова этот е*аный день, и моя тень вперед меня рвётся наружу.

Небо затянуто тучами, но один лучик светит на ту самую лужу,

Что подле подъезда, где каждый сосед думает, что я бездарь.

На меня не обращали внимания, на меня лезли.

На телефоне стоит напоминание, что пол первого,

Через полчаса спать пора мне.

Выпив таблетку от нервов, пропало желание на вас орать,

Скорее стало даже насрать.

Я, как старый пистолет, который иногда стреляет.

Ветер ветки колышит, деньги жопой виляют.

Давай не будем это менять, я ведь не дятел вуди,

Долбить там, где срут люди.

Мира и добра.

Море будет вспоминать.

На моём пути откроются двери.

Когда ты будешь снова врать, может быть, я тебе поверю.

Море будет вспоминать.

На моём пути откроются двери.

Когда ты будешь снова врать, может быть, я тебе поверю.

Ik zal het nooit vergeten en zal nooit meer verwarren

Dit pad is alleen met mezelf onderweg, hoewel ik me dit alles vaag herinner.

Het belangrijkste is dat ik hier ben en dat ze me niet meer naar beneden halen,

Ze gaan niet liggen, ze steken geen vorken in het vat, ze zoeken niet naar de reden.

Jongen, kom op, behandel me niet,

Weet je hoeveel je er al gezien hebt?

Boven mij is een halo, zoals rond Jupiter,

Ik ben soms beledigd door iemand.

Ik wil iemands knieën eruit slaan

Maar ik ben lui, dus ik heb geen tijd.

Het is deze verdomde dag weer, en mijn schaduw voor me rent naar buiten.

De lucht is bedekt met wolken, maar één straal schijnt op dezelfde plas

Wat is bij de ingang, waar elke buurman denkt dat ik middelmatig ben.

Ze schonken geen aandacht aan me, ze klommen op me.

Er is een herinnering op de telefoon dat de verdieping van de eerste,

Over een half uur ga ik slapen.

Na het drinken van een pil tegen de zenuwen, verdween het verlangen om tegen je te schreeuwen,

Integendeel, het werd zelfs shit.

Ik ben als een oud geweer dat soms schiet.

De wind wiegt de takken, het geld kwispelt met hun reet.

Laten we het niet veranderen, ik ben geen bosspecht,

Pond waar mensen poepen.

Vrede en goed.

De zee zal het onthouden.

Op mijn pad gaan deuren open.

Als je weer liegt, zal ik je misschien geloven.

De zee zal het onthouden.

Op mijn pad gaan deuren open.

Als je weer liegt, zal ik je misschien geloven.