Estaminet - Klaus Hoffmann

Die Nacht verschenkt ihr graues Band

Zu früh ersteigt die Silberwand

Wenn kühl der Morgen aufgewacht

Noch ist sie still, die Stadt

Nur in der Gosse regt sich schon

Ein kleiner mieser Kammerton

'ne halbwegs weiße Taube singt

Von 'nem besseren Land

Und auf dem breiten Boulevard

Wo gestern noch Gelächter war

Sind alle Stühle hochgeklappt

Ja, sie ist still, die Stadt

Und durch den Nebel, der zerbricht

Siehst du ganz fern das Licht

Gesichter Staub am Horizont

Die Karawane kommt

Estaminet, Estaminet

Alte Kneipe, tuts auch weh

Ich werde gehn

Werde gehn

Die Stadt macht ihre Fenster auf

Hängt großkarierte Bettten raus

Nach einer heißen lauen Nacht

Ist sie jetzt aufgewacht

Und dort im Hausflur steht versteckt

Der Junge, wartet auf den Treck

Denn alles, was hier dampft und kriecht

Das hält ihn nicht

Er steht und friert und starrt gebannt

Hält sein Gepäck fest in der Hand

Er hat sie oft im Traum gesehn

Wie sie nach Süden ziehn

Und mit Gesang und Schellenklang

Hört er sie aus der Vorstadt nahn

Ein Mädchen führt die Vielen an —

Die Karawane kommt

Junge, nimm dein letztes Geld

Und schmeiß dich in die große Welt

Soviel gibts, was du lernen mußt

Im Überfluß

Schnür dir dein Bündel ruhig gut

Laß dir’s nicht nehmen, du brauchst Mut

Für diesen Trip aus eigner Hand

Ins fremde Land

Und sie reden von Angst und Flucht

Die haben niemals was gesucht

Was sie so traurig stimmt

Ist, daß sie so mutlos sind

Und lerne viel im anderen Land

Komm zurück, geh uns zur Hand

Hier gibts noch viel, so viel zu tun

De nacht geeft zijn grijze band weg

De zilveren muur klimt te vroeg

Toen de kille ochtend wakker werd

De stad is nog steeds stil

Alleen in de goot roert het al

Een beetje waardeloze concertpitch

Een halverwege witte duif zingt

Uit een beter land

En aan de brede boulevard

Waar gisteren nog gelachen werd

Zijn alle stoelen opgevouwen?

Ja, de stad is stil

En door de mist die breekt

Zie je het licht ver weg?

Kijkt naar stof aan de horizon

De caravan komt eraan

Estaminet, Estaminet

Oude bar, het doet ook pijn

ik zal gaan

zal gaan

De stad zet haar ramen open

Hangt grote geruite bedden op

Na een warme zwoele nacht

Is ze nu wakker?

En daar in de gang staat verborgen

De jongen, wachtend op de trek

Voor alles wat hier stoomt en kruipt

Dat houdt hem niet tegen

Hij staat en bevriest en staart betoverd

Houdt zijn bagage stevig in zijn hand

Hij zag haar vaak in dromen

Als ze naar het zuiden gaan

En met zang en bellen

Hij hoort ze naderen vanuit de buitenwijken

Een meisje leidt de menigte -

De caravan komt eraan

Jongen, neem je laatste geld

En gooi jezelf in de grote wereld

Er is zoveel dat je moet leren

in overvloed

Bind je bundel stevig vast

Laat je niet meeslepen, je hebt moed nodig

Voor deze reis van mijn eigen hand

Naar het buitenland

En ze praten over angst en vluchten

Ze waren nooit op zoek naar iets

Wat maakt haar zo verdrietig

Is dat ze zo moedeloos zijn?

En veel leren in het andere land

Kom terug, help ons een handje

Er is hier nog zoveel te doen