Bäng Bäng - Klaus Hoffmann

Mit sechzehn haben sie mir beigebracht

Wie man abtaucht, wie man jagt

So zwischen den Blicken, wie man richtig parkt

Noch heute mach ich’s so, bin perfekt, hab 'nen Stein im Gesicht

Mich bekommt keiner, ich find mich selber nicht

Rote Ampeln, U-Bahn-Schächte, Rattenrennen, Nacht und Tag

Bin Jäger und Gejagter, weiß nicht, warum ich das noch mag

Morgens, da geht’s noch, die Stadt ist grad erwacht

Da sind die Leute noch ruhig, bisschen verhangen von der Nacht

Man gibt sich freundlich, hält den Kopf leicht gesenkt

Noch keine Gefahr, guckst du richtig, wenn du lenkst

Doch schon mittags fackeln sie mit bösen Worten rum

Bleib ruhig, Kumpel, kein Problem, der Sandmann geht um

Bäng bäng

Berlin Mitte, Mittwoch oder Donnerstag, weiß nicht genau

Spielt auch keine Rolle, es zählt nicht, der Himmel ist blau

Karstadt ist pleite wie mein Herz, bleib nicht stehen

Schneller, höher, weiter, kann kein Ende sehen

Die Kinder tragen Knarren wie Lakritze mit sich rum

Nur ruhig Kumpel, dann gibt’s kein Problem, der Sandmann geht um

Bäng bäng

Und vom Himmel fallen die Engel scharenweise in die Nacht

Sie wollen uns was sagen, hat ihnen irgendwer ein Licht gemacht

Mein Herz ist ein Tresor, den gebe ich nicht freiwillig her

Schauen, ich würde gerne mal schauen

Ich weiß den Code aber nicht mehr

Musik und Text: Klaus Hoffmann

Ze leerden me toen ik zestien was

Hoe te duiken, hoe te jagen

Dus tussen de looks, hoe goed te parkeren

Ik doe het nog steeds vandaag, ik ben perfect, ik heb een steen in mijn gezicht

Niemand snapt me, ik kan mezelf niet vinden

Rode lichten, metrotunnels, ratraces, dag en nacht

Ik ben de jager en de opgejaagde, weet niet waarom ik het nog steeds leuk vind

In de ochtend, het is nog steeds ok, de stad is net wakker

De mensen zijn daar nog steeds stil, 's nachts een beetje bewolkt

Je bent vriendelijk, houdt je hoofd iets naar beneden

Nog geen gevaar, kijk goed als je stuurt

Maar al op de middag knoeien ze al met slechte woorden

Blijf kalm, maat, geen probleem, de zandman is ongeveer

bang bang

Berlin Mitte, woensdag of donderdag, weet niet precies

Het maakt ook niet uit, het telt niet, de lucht is blauw

Karstadt is brak als mijn hart, stop niet

Sneller, hoger, verder, kan het einde niet zien

De kinderen dragen geweren rond als drop

Rustig aan vriend, dan is er geen probleem, de Sandman gaat rond

bang bang

En vanuit de hemel vallen de engelen in drommen in de nacht

Je wilt ons iets vertellen, iemand heeft je verlicht

Mijn hart is een kluis, ik zal het niet vrijwillig opgeven

Kijk, ik wil graag een kijkje nemen

Maar ik weet de code niet meer

Muziek en teksten: Klaus Hoffmann