El Amor de Mi Vida III - Kiba, Sholo Truth

Tú los colores, las flores, yo los licores

Tú siempre lo viste claro y yo «parole, parole, parole»

Tú la familia yo el tiempo que tú perdías

Tú el amor y yo la vida, la cuidad huele a melancolía

Solo cuida mi espalda, solo un minuto

Yo aún conservo los amigos con los que andaba en el instituto

Una maleta, un recuerdo solo es vivir

Y me he ido tanto que ya ni te veo no llores por mi Madrid

Sueños dorados, bebíamos demasiado

Era un escándalo, amábamos vivir y no tener cuidado

De madrugada si puedo miraré atrás

Y mamá el tiempo no me alcanza a devolverte lo que tú me das

Nací en España, soy un chico de barrio

Vivo esperando una amnistía entre barrotes como un presidiario

A los que vieron mi pena por mi dolor

Aquí somos felices solos porque nadie espera ver a Dios

No sé si ven, no sé si pueden oír mi cascabel

Solo átame, tira pero átame, no me dejen caer

La realidad se divide como un andén

Es que esta vida se escapa tan rápido que has perdido tú tren

Amor y odio en este mundo de locos

Con unos pocos, a veces es suficiente mirarte a los ojos

Les veo poco y me duele perdónenme

Una palabra, una risa, una foto, juro que no cambiaré

Solo tengo mi voz, solo tengo mi piel

Solo quiero una vida por la que merezca la pena volver

Solo tengo mi voz, no sé vivir sin ti

Sienen mi tiempo hasta que nos saquen de aquí

No sé, si sé, vivir sin ti

Solía beber brindando con las estrellas

Solía guardarme una en la mano para poder acordarme de ella

Solía sentir, solía preferir unir

Solía vivir, porque el suelo solía ser un sofá en mi jardín

Sé que esta vida no es fácil, sé que está en cuesta

Sé que hay que tocarla en grupo como una orquesta

La libertad es un arma de doble filo

Este negocio es de todos pero no puedo controlar mis hilos

A mí también me juzgaron, a mi también

A mí también me bajaron al suelo cuando se me iban los pies

A mí también me ayudaron, a mí también

Yo solo pido favores a quienes sé que les puedo deber

Vidas sencillas fugaces como segundos

Hemos compartido acera y copa tanto como vagabundos

Sigue a mi vera, esperando una luna llena

Mi palabra es mi piedra, he contado treinta primaveras

Es tan difícil de explicar, yo soy feliz

Un día menos y una risa más, la vida se me empieza a ir

Cuando los sueños se empiezan a derretir

Cuando resbalas, te tiran o fallas no sé si sabré salir

Es la historia de mi vida, saben mi apodo

El silencio aprieta tanto que aquí nadie quiere estar solo

Quince años, hoy terminé mi trilogía

Todos saben de quién hablo son, el amor de mi vida

Solo tengo mi voz, solo tengo mi piel

Solo quiero una vida por la que merezca la pena volver

Solo tengo mi voz, no se vivir sin ti

Sienen mi tiempo hasta que nos saquen de aquí

No sé, si sé, vivir sin ti

Jij de kleuren, de bloemen, ik de likeuren

Je zag het altijd duidelijk en ik «parole, parole, parole»

Jij de familie ik de tijd die je verspilde

Jij houdt van en ik leef, de stad ruikt naar melancholie

Let gewoon op mijn rug, een minuutje

Ik heb nog steeds de vrienden waarmee ik op de middelbare school was

Een koffer, een herinnering leeft gewoon

En ik ben zo vaak weg geweest dat ik je niet eens meer zie, huil niet om me Madrid

Gouden dromen, we dronken te veel

Het was een schandaal, we hielden ervan om te leven en niet voorzichtig te zijn

Bij zonsopgang als ik kan zal ik terugkijken

En mama, ik heb niet genoeg tijd om je terug te geven wat je me geeft

Ik ben geboren in Spanje, ik ben een buurtjongen

Ik leef in afwachting van amnestie achter de tralies als een veroordeelde

Aan degenen die mijn verdriet voor mijn pijn zagen

Hier zijn we alleen gelukkig omdat niemand verwacht God te zien

Ik weet niet of ze het zien, ik weet niet of ze mijn geratel kunnen horen

Bind me gewoon vast, trek maar bind me vast, laat me niet vallen

De realiteit splitst zich als een platform

Het is dat dit leven zo snel aan je voorbij glijdt dat je je trein hebt gemist

Liefde en haat in deze gekke wereld

Met een paar is het soms genoeg om in je ogen te kijken

Ik zie er weinig van en het doet pijn vergeef me

Een woord, een lach, een foto, ik zweer dat ik niet zal veranderen

Ik heb alleen mijn stem, ik heb alleen mijn huid

Ik wil gewoon een leven dat het waard is om terug te komen

Ik heb alleen mijn stem, ik weet niet hoe ik zonder jou moet leven

Ze hebben mijn tijd totdat ze ons hier weg hebben

Ik weet het niet, ja ik weet het, om zonder jou te leven

Ik dronk altijd toasten met de sterren

Ik had er vroeger een in mijn hand zodat ik me haar kon herinneren

Ik voelde me, ik gaf er de voorkeur aan om te verenigen

Ik woonde vroeger, want de vloer was vroeger een bank in mijn tuin

Ik weet dat dit leven niet gemakkelijk is, ik weet dat het moeilijk is

Ik weet dat je het in een groep als een orkest moet spelen

Vrijheid is een tweesnijdend zwaard

Dit bedrijf is van iedereen, maar ik heb geen controle over mijn discussies

Ze beoordeelden mij ook, ik ook

Ze lieten me ook op de grond zakken toen mijn voeten weggleden

Ze hebben mij ook geholpen, ik ook

Ik vraag alleen om gunsten aan wie ik weet dat ik ze verschuldigd ben

Eenvoudige levens vluchtig als seconden

We hebben stoep en beker net zoveel gedeeld als zwervers

Volg mij vera, wachtend op een volle maan

Mijn woord is mijn steen, ik heb dertig bronnen geteld

Het is zo moeilijk uit te leggen, ik ben blij

Een dag minder en nog een lach, het leven begint te verdwijnen

Wanneer dromen beginnen te smelten

Als je uitglijdt, gooien ze je of je faalt Ik weet niet of ik weet hoe ik eruit moet komen

Het is het verhaal van mijn leven, ze kennen mijn bijnaam

De stilte is zo strak dat niemand hier alleen wil zijn

Vijftien jaar, vandaag heb ik mijn trilogie afgerond

Iedereen weet over wie ik het heb, ze zijn de liefde van mijn leven

Ik heb alleen mijn stem, ik heb alleen mijn huid

Ik wil gewoon een leven dat het waard is om terug te komen

Ik heb alleen mijn stem, ik weet niet hoe ik zonder jou moet leven

Ze hebben mijn tijd totdat ze ons hier weg hebben

Ik weet het niet, ja ik weet het, om zonder jou te leven