Silur Wie - Khold

Senket over ord i evig tid,

glemt, forjettet, sultet, d?

d for liv.

Neglene smuldret, ?ynene sm?,

lutrygget, langh?

ret, knoklet og gr?.

Krummet over tunge b?

ker, forne ord,

leter etter kraft i trolldom, m?

rke spor.

H?

ret hvitnet, h?

nden skjelven,

forbanner verden fast med pennen.

Blikket evig vendt mot tette skrifter,

gulnet visdom under st?

v og rifter.

Blekket er kobber i lampeskj?

ret,

diktert er dommedags tunge l?

re

Voor altijd ondergedompeld in woorden,

vergeten, vergeten, hongerig, d?

d voor het leven.

De nagels afgebrokkeld, de ogen sm?,

lutrygget, langh?

toch, benig en grijs?.

Gebogen over zware b?

ker, oude woorden,

op zoek naar macht in tovenarij, m?

rijke sporen.

H?

nogal witgekalkt, h?

na de aardbeving,

vervloekt de wereld stevig met de pen.

De blik wendde zich voor altijd tot dichte geschriften,

vergeelde wijsheid onder st?

v en scheurt.

De inkt is koper in lampenkappen?

Rechtsaf,

gedicteerd is de dag des oordeels zwaar l?

met betrekking tot