Innestengt i eikekiste - Khold

Innestengt i eikekiste,

livet nektes deg?

miste.

Sansene i evig v?

ke,

mugg og m?

rke, fuktig r?

te.

Panikk som griper, pust som hiver,

sorte kl?

r som skraper, river,

gjennom smerten, angsten, vreden,

lange rift i kisteveden.

Levende og vak gravd ned,

?nsket evig, ensom fred.

?ndedrag i sakte kvelen,

ingen frihet gitt til sjelen.

Eim av muld og vassen jord,

kald og t?

rket r?

dsvart blod.

Never revet opp til benet.

Innestengt for d?

dens scene

Gevangen in een eikenhouten kist,

het leven wordt je ontzegd?

loszittend.

De zintuigen in eeuwige v?

ke,

schimmel en m?

rijke, vochtige r?

thee.

Paniek die grijpt, adem die trekt,

zwarte kl?

r als schraper, rivier,

door de pijn, de angst, de woede,

lange scheuren in het hout van de kist.

Levend en wakker begraven,

Wilde eeuwige, eenzame vrede.

Ademhaling in langzame verstikking,

geen vrijheid gegeven aan de ziel.

Eim van grond en waterige grond,

koud en t?

rket r?

zwart bloed.

Nooit tot op het bot verscheurd.

Gevangen voor d?

zijn scène