Крот 17 - Хаски

А я не знаю, как он выглядит,

Хоть я во чреве его выходил

И, чтобы я не забывал, что он вообще есть

Он трёт челюсть о челюсть, ощерясь

Чуть только усну, чуть я только утихну

Он точит слепую ходов паутину во мне

Мягкие ткани взбивая в омлет

Он туннель прогрызает вовне

Я избавлюсь от сна и обрадуюсь

Завтрашний день, запинаясь об радугу

Надо мной нависает подошвою

Я кроту вырезаю окошко

О кожу скоблю бутылкой разбитой

Тряпьем обложившись - единственной свитой своей

"Вылезай, мохнатый, вылезай, мохнатый,

Вылезай, мохнатый... Крот..."

Хоть он во чреве меня выходил

Но я не знаю, как он выглядит

Ведь на каждом глазу по бельму

И вот он в сон соскользнул по белью

И вот я ему шепчу: "Хозяин!

Все эти люди тебе врут, Хозяин!

Хочешь я через пупок высуну

Пистолет - в каждого выстрелю?

Пиф-паф, пиф-паф, пиф-паф, тыщ-тыщ, пиу-пиу

Пиф-паф, пиф-паф, тыщ-тыщ, пиу-пиу

Пиф-паф, пиф-паф, тыщ-тыщ, пиу-пиу

Пиф-паф, пиф-паф, тыщ-тыщ, пиу-пиу..."

Стынут родные, распятые сном

Впопыхах распихав барахло

По карманам, я, падая с ног

Убегу эстакадами в дым

Как-то встав за стаканом воды

Грязная койка голодного варвара

Где-то в желудке вагона товарного

Мимо – рожи похмельные заспанных изб

Вылезу, вылижусь на станции Икс

На лице моём кровоподтёком рот

Мне тянет краба в потёмках крот

Степной ковер – аскетичный орнамент

Тени день из косметички достанет

Одну мою, другую - кротовью.

Степь

Я лапами землю рву, постель нам готовлю здесь

Выедает глазки солнышка блядский сноп

"Хозяин, кости укладывай!"

"Сладких снов и тебе, крот!"

Зачем ко мне повернулась проплешиной

Луна, эта сука помешанная?

Внутри меня живёт крот

Он изнутри меня жрёт, помешивая,

И он шепчет мне, шепчет: Хозяин!

Все эти бляди тебе врут, Хозяин!

Хочешь, я через пупок высуну

Пистолет – в каждого выстрелю?

Пиф-паф, пиф-паф, тыщ-тыщ, пиу-пиу

Пиф-паф, пиф-паф, тыщ-тыщ, пиу-пиу

Пиф-паф, пиф-паф, тыщ-тыщ, пиу-пиу

Пиф-паф, пиф-паф, тыщ-тыщ, пиу-пиу..."

Я хочу понять

Не одиноко ли, короче, всё это,

Вот, слышится на куплетах,

Без бэков, без всей вот этой...

En ik weet niet hoe hij eruit ziet

Hoewel ik in zijn buik naar buiten kwam

En opdat ik niet vergeet dat hij überhaupt bestaat

Hij wrijft zijn kaak tegen zijn kaak, grommend

Ik zal gewoon in slaap vallen, ik zal gewoon kalmeren

Hij scherpt een blind web van bewegingen in mij aan

Zacht weefsel tot een omelet geklopt

Hij knaagt een tunnel uit

Ik zal van de slaap afkomen en me verheugen

Morgen stamelend over de regenboog

Over mij hangt de zool

Ik heb een raam uitgesneden voor een mol

Ik schraap mijn huid met een kapotte fles

Bedekt met lompen - zijn enige gevolg

"Ga weg, harig, ga weg, harig,

Ga weg, harige ... Mol ... "

Ook al liet hij me in de baarmoeder

Maar ik weet niet hoe hij eruit ziet

Er zit tenslotte een doorn in elk oog

En zo gleed hij in een droom op het linnen

En dus fluister ik tegen hem: "Meester!

Al deze mensen liegen tegen je, baas!

Wil je dat ik het door de navel steek?

Pistool - Ik schiet op iedereen?

Bang-bang, bang-bang, bang-bang, duizendduizend, pew-pew

Bang-bang, bang-bang, duizend-duizend, pew-pew

Bang-bang, bang-bang, duizend-duizend, pew-pew

Bang-bang, bang-bang, duizendduizend, kerkbank..."

Verwanten zijn ijskoud, gekruisigd door slaap

Haastig rommel vullen

In mijn zakken, ik val van mijn voeten

Ik zal viaducten de rook in rennen

Eenmaal opstaan ​​voor een glas water

Vuile stapelbed van een hongerige barbaar?

Ergens in de maag van een goederenwagen

Verleden - katergezichten van slaperige hutten

Ik stap uit, ik lik op station X

Op het gezicht van mijn gekneusde mond

Ik voel me aangetrokken tot een krab in de donkere mol

Steppe tapijt - ascetisch ornament

De dag zal de schaduwen uit de make-uptas halen

De ene mijn, de andere - mol.

Steppe

Ik scheur de aarde met mijn poten, ik maak hier het bed voor ons klaar

De verdomde schoof vreet de ogen van de zon weg

"Meester, stapel de botten!"

"Ook voor jou zoete dromen, mol!"

Waarom keerde je me de rug toe

Luna, is die teef gek?

Er leeft een mol in mij

Hij eet me van binnenuit, roerend,

En hij fluistert tegen mij, fluistert: Meester!

Al die hoeren liegen tegen je, baas!

Als je wilt, steek ik het door de navel

Pistool - Ik schiet op iedereen?

Bang-bang, bang-bang, duizend-duizend, pew-pew

Bang-bang, bang-bang, duizend-duizend, pew-pew

Bang-bang, bang-bang, duizend-duizend, pew-pew

Bang-bang, bang-bang, duizendduizend, kerkbank..."

ik wil het begrijpen

Is het niet eenzaam, kortom, dit alles,

Hier wordt het in coupletten gehoord,

Zonder ruggen, zonder dit alles...