Поэма о Родине - Хаски

Бараки-недоростки топорщатся кое-как

Неприветливые, словно пропойцы на "голяках".

Или как из крадущейся кареты ППС

Две пары глаз блестящих, что конфетки M&M's.

Небо подпирают новостройки-костыли.

Всё та же чёрная "девятка" разрезает пустыри;

И работяга тащит горб, что тарантул кокон,

И человечья требуха в фоторамках окон.

Я пройду, как по Манхэттену, по улицам Восточного.

От солнечного света не пряча лица отёчного.

Дети сопят в колясках, укачанные рессорами.

Все мои одноклассницы рядышком нарисованы.

По улицам полуденным, будто по Монпарнасу.

Я позволю обмануть себя каждому оборванцу.

До одури в подворотне я буду бухать и дуть,

И бомбою водородною рухну тебе на грудь.

Моя родина - моя любовь.

Вид из окна -

Моногородок в платье серого сукна.

Моя родина - моя любовь.

В каждом окне

Солдаты трущоб улыбаются мне.

Моя родина - моя любовь.

Вид из окна -

Моногородок в платье серого сукна.

Моя родина - моя любовь, где я невпопад

Читаю стихи в автомат.

Наши люди на войне, и наши люди на тюрьме.

Я помню поминутно понедельник в октябре:

Как я собирал на взятку розовому менту,

Боясь, что впарит десятку, как кенту.

Другой братан сказал, что ему не**й выбирать.

Уехав на войну, он уехал умирать.

А я - остался здесь, птицей-говоруном,

Испуганным ребёнком за пластиковым окном.

Мы выглядим как ровесники в вагоне-ресторане,

За соседними столами нечаянные сотрапезники.

Помнишь, ты умерла - и мы твоё мясо ели,

Что пахло, как мумия, забытая в мавзолее.

Потерянного халдея шлю, куда он привык.

Потея и холодея, осклабился проводник.

И я в любви рассыпаюсь, громко и без стыда

Тебе в вагоне-ресторане поезда в никуда.

Моя родина - моя любовь.

Вид из окна -

Моногородок в платье серого сукна.

Моя родина - моя любовь.

В каждом окне

Солдаты трущоб улыбаются мне.

Моя родина - моя любовь.

Вид из окна -

Моногородок в платье серого сукна.

Моя родина - моя любовь, где я невпопад

Читаю стихи в автомат.

Ава, ава, ава, ава;

Ава, ава, ава, ава;

Ава, ава, ава, ава;

Ава, ава, ава, ава;

Улан-Удэ!

Korte kazernes staan ​​op de een of andere manier vast

Onvriendelijk, zoals dronkaards op "golyakah".

Of zoals vanuit een PPS gehurkte koets

Twee paar ogen zo glanzend als M&M's.

De lucht wordt gestut door nieuwe gebouwen-krukken.

Dezelfde zwarte "negen" snijdt woestenijen;

En de harde werker sleept de bult, die de tarantula cocon,

En menselijk slachtafval in de fotolijsten van de ramen.

Ik zal passeren, zoals in Manhattan, langs de straten van het Oosten.

Tegen het zonlicht zonder het gezwollen gezicht te verbergen.

Kinderen snuffelen in koetsen, heen en weer geslingerd door veren.

Al mijn klasgenoten zijn naast elkaar getekend.

Door de middagstraten, als door Montparnasse.

Ik zal me laten bedriegen door elke lomperd.

Totdat ik stom ben in de poort, zal ik bonzen en blazen,

En met een waterstofbom val ik op je borst.

Mijn vaderland is mijn liefde.

Uitzicht vanuit het raam -

Een monotown in een grijze stoffen jurk.

Mijn vaderland is mijn liefde.

In elk raam

De soldaten van de sloppenwijken glimlachen naar me.

Mijn vaderland is mijn liefde.

Uitzicht vanuit het raam -

Een monotown in een grijze stoffen jurk.

Mijn vaderland is mijn liefde, waar ik niet op mijn plaats ben

Ik las poëzie in de machine.

Onze mensen zijn in oorlog en onze mensen zitten in de gevangenis.

Ik herinner me elke minuut van de maandag in oktober:

Hoe ik een roze agent verzamelde voor steekpenningen,

Bang dat ze tien zijn, zoals Kento.

Een andere broer zei dat hij geen keus heeft

Nadat hij naar de oorlog was vertrokken, vertrok hij om te sterven.

En ik - bleef hier, een vogelprater,

Een bang kind achter een plastic raam.

We zien eruit als leeftijdsgenoten in een restauratiewagen

Onverwachte kameraden aan de aangrenzende tafels.

Denk eraan, je stierf - en we aten je vlees,

Dat rook naar een vergeten mummie in een mausoleum.

Ik stuur de verloren Chaldeeër waar hij gewend is.

Bezweet en koud grijnsde de conducteur.

En ik brokkel af in liefde, luid en zonder schaamte

Je zit in de restauratiewagen van een trein naar nergens.

Mijn vaderland is mijn liefde.

Uitzicht vanuit het raam -

Een monotown in een grijze stoffen jurk.

Mijn vaderland is mijn liefde.

In elk raam

De soldaten van de sloppenwijken glimlachen naar me.

Mijn vaderland is mijn liefde.

Uitzicht vanuit het raam -

Een monotown in een grijze stoffen jurk.

Mijn vaderland is mijn liefde, waar ik niet op mijn plaats ben

Ik las poëzie in de machine.

Ava, ava, ava, ava;

Ava, ava, ava, ava;

Ava, ava, ava, ava;

Ava, ava, ava, ava;

Ulan-Ude!