Stranded - Khan, Steve Hillage, Dave Stewart

We escaped from the city,

Miles and miles we did flee,

Through the endless forest,

To the edge of the sea.

It was as though the world was ours,

Lying on a deserted beach,

Out of reach, out of their reach.

I could see you much clearer,

As we strode by the shore,

All the peace all around us,

Seemed impossibly pure,

And then the sun shone through the clouds,

Touched us with its magnificent beam,

Made us clean, made us feel so clean.

On our island of safety,

From the alien crowd,

Of the city of madness,

Could we really be sure,

That the peace would still remain.

Sealed away from insanity,

We shall see, we shall see.

We zijn ontsnapt uit de stad,

Mijlen en mijlen zijn we gevlucht,

Door het eindeloze bos,

Naar de rand van de zee.

Het was alsof de wereld van ons was,

Liggend op een verlaten strand,

Buiten bereik, buiten hun bereik.

Ik zou je veel duidelijker kunnen zien,

Terwijl we langs de kust liepen,

Alle rust om ons heen,

Leek onmogelijk puur,

En toen scheen de zon door de wolken,

Raakte ons met zijn prachtige straal,

Maakte ons schoon, zorgde ervoor dat we ons zo schoon voelden.

Op ons eiland van veiligheid,

Van de buitenaardse menigte,

Van de stad van de waanzin,

Kunnen we echt zeker zijn,

Dat de rust nog zou blijven.

Verzegeld voor waanzin,

We zullen zien, we zullen zien.