Кто тебе нужен - Kempel

припев:

но кто тебе нужен?

кого ты видишь рядом с собой?

кого ты так полюбишь?

позабыв обо всех, обо всём.

но кто тебе нужен?

кого ты видишь рядом с собой?

кого ты так полюбишь?

позабыв обо всех, обо всём.

1 куплет:

я для тебя слишком плох видимо, как минимум

мне ничего не поделать с этим, чувства остыли ведь

как ни старайся быт украсить, превратить в праздник,

всё это напрасно, сказка стала басней.

ты пропадаешь вечерами всё чаще,

типа заезжаешь к маме навещаешь ее,

не отвечаешь на звонки, провацируя ссоры.

мы вроде вместе, но каждый из нас соло.

наблюдая, как догорает последний порох

я всё понимаю, но каждый день всё по-новой,

просто тебе так удобно, а я тяну момент.

ценю каждую минуту, отведённую мне.

мы знаем, что этому скоро будет конец,

да и тем более тебе идти куда есть.

ну, а пока через силу мне перед сном улыбнись.

я люблю тебя больше, чем жизнь.

2 куплет:

а он намного лучше видимо такого нытика,

ты будешь с ним теперь, на глазах у зрителей.

засыпать и просыпаться в объятиях,

а я постараюсь пока как-нибудь понять тебя.

я буду готов тебя принять, знай, когда угодно,

если всё это надоест в итоге по горло,

ты наиграешься, как Аршавин в российской сборной.

я буду ждать тебя и всегда буду помнить.

лёжа в кровати, листая без остановок каналы,

пытаясь не забивать мысли, залипнув к экрану.

а ведь недавно всё было довольно мило и славно,

наверно виноват в этом сам я.

что не смог удержать, сделать навстречу шаг.

мне очень жаль, но дороги ведь уже нет назад.

в твоих глазах уже не видать тот азарт,

остановились стрелки на наших часах.

Refrein:

maar wie heb je nodig?

wie zie je naast je?

van wie hou je zoveel?

iedereen vergeten, alles.

maar wie heb je nodig?

wie zie je naast je?

van wie hou je zoveel?

iedereen vergeten, alles.

1 couplet:

Ik ben te slecht voor je blijkbaar, tenminste

Ik kan er niets aan doen, gevoelens zijn toch bekoeld

hoe hard je ook je best doet om het leven te versieren, er een feestdag van te maken,

Dit alles is tevergeefs, het sprookje is een fabel geworden.

je verdwijnt 's avonds steeds vaker,

zoals je je moeder bezoekt, bezoek je haar,

je beantwoordt geen oproepen en veroorzaakt ruzies.

we lijken samen te zijn, maar ieder van ons is alleen.

kijken hoe het laatste buskruit opbrandt

Ik begrijp alles, maar elke dag is alles nieuw,

het is gewoon dat je je zo op je gemak voelt, en ik sleep het moment voort.

Ik waardeer elke minuut die me wordt gegeven.

we weten dat dit snel voorbij zal zijn,

en nog meer voor jou om te gaan waar je eet.

Nou, in de tussentijd, glimlach naar me voordat je naar bed gaat.

Ik hou meer van jou dan van het leven.

vers 2:

en hij is veel beter dan zo'n zeurpiet,

je zult nu bij hem zijn, voor het publiek.

in slaap vallen en wakker worden in knuffels,

en ik zal proberen je op de een of andere manier te begrijpen.

Ik zal klaar zijn om je te ontvangen, weet je, wanneer je maar wilt,

als dit alles uiteindelijk gaat vervelen,

je zult genoeg spelen zoals Arshavin in het Russische team.

Ik zal op je wachten en zal altijd onthouden.

in bed liggen, non-stop kanalen flippen,

proberen gedachten niet te verstoppen door aan het scherm te blijven plakken.

maar de laatste tijd was alles best aardig en aardig,

Ik heb hier waarschijnlijk schuld aan.

dat hij zich niet kon inhouden, een stap in de richting zetten.

Het spijt me, maar er is geen weg terug.

in je ogen zie je die opwinding niet meer,

de pijlen op onze klokken stopten.