Зачем нам звёзды - kavabanga Depo kolibri

Нас воспитали этажи эти, мама;

Дым, мариванна.

Мелочь из кармана

Голова, набитая хламом.

Спето не мало,

За душу про нас.

И про первую любовь, ты мне не говори,

Разбивались руки в кровь,

Ты каждый день мог повторить.

Сами закрывались от истерик по домам.

Да, я был пьян, и —

Не понимал, что вокруг жизни происходит,

Злой туман, и через него видел на меня пародии.

Пароли все поставили, меня забыли вовсе

Как тогда оставили, так и я вас бросил после…

Припев:

И мы больше не вернёмся, такими бодрыми,

Такими сильными.

Зачем нам звёзды?

Мы так хотели жить комфортнее, красивее,

Но потеряли грёзы.

Боже, спаси меня!

И мы больше не вернёмся, такими бодрыми,

Такими сильными.

Зачем нам звёзды?

Мы так хотели жить комфортнее, красивее,

Но потеряли грёзы.

Боже, спаси меня!

Просыпался в постели, скованный не любя,

Выпускал кольца с балкона, без кашля.

Я так счастлив, год 25, что нашёл себя,

И не стыдно теперь быть кем-то вчерашним.

Шаг на шаг, кнопки, телефон,

Меня отвлекает улыбка ребёнка.

Забей, всем наплевать, когда не видно небо.

Я искал друзей глазами, но находил их редко.

Отправлено «влюбись» отвечу пробелом,

Прости, но ты скиснешь в пятидневках.

И больше во что верить, и как стать человеком,

На съёмных хатах, когда шмотки в пакетах.

Припев:

И мы больше не вернёмся, такими бодрыми,

Такими сильными.

Зачем нам звёзды?

Мы так хотели жить комфортнее, красивее,

Но потеряли грёзы.

Боже, спаси меня!

И мы больше не вернёмся, такими бодрыми,

Такими сильными.

Зачем нам звёзды?

Мы так хотели жить комфортнее, красивее,

Но потеряли грёзы.

Боже, спаси меня!

Вокруг меня толпы,

Я видел тысячи поднятых рук,

Если бы предки знали просто, кто мы —

Не отпускали б на концерты детвору,

На сердце гематома, но я не вру —

Я просто делаю вам звук.

Музыка-палитра мной сложенных букв

В студийной будке — залп, крупнокалиберных пуль.

Мы не могли смотреть в глаза близким, зная, что выбран путь,

Который вряд ли воплощал наши действия в их мечту.

Круг поубавился тех, кто был близок,

Мы улыбались им в глаза, как в детстве,

Но вместо дружбы предлагали бизнес.

А ведь когда-то нас обеих пожирала бедность,

Мы из дворовых превращались в жителей столицы.

С музой мы подписали гарантии,

Но я наслышан о её высокомерном характере.

И с размахом бесконечности, глазами фанатиков,

Будем вырывать города по ветру, всеми правдами брать своё.

Припев:

И мы больше не вернёмся, такими бодрыми,

Такими сильными.

Зачем нам звёзды?

Мы так хотели жить комфортнее, красивее,

Но потеряли грёзы.

Боже, спаси меня!

И мы больше не вернёмся, такими бодрыми,

Такими сильными.

Зачем нам звёзды?

Мы так хотели жить комфортнее, красивее,

Но потеряли грёзы.

Боже, спаси меня!

We zijn opgevoed door deze verdiepingen, moeder;

Rook, marihuana.

Wisselgeld uit zak

Hoofd vol rommel.

Niet een beetje gezongen

Voor een ziel over ons.

En over de eerste liefde, vertel het me niet

Gebroken handen in bloed

Je zou elke dag kunnen herhalen.

Ze sloten zich thuis af voor driftbuien.

Ja, ik was dronken, en...

Ik begreep niet wat er in het leven gebeurde,

Een boze mist, en daardoor zagen parodieën van mij.

Wachtwoorden zijn allemaal ingesteld, ze zijn me helemaal vergeten

Zoals zij toen vertrokken, zo verliet ik jou na...

Refrein:

En we komen niet meer terug, zo vrolijk,

Zo sterk

Waarom hebben we sterren nodig?

We wilden zo graag comfortabeler, mooier,

Maar ze verloren hun dromen.

God red mij!

En we komen niet meer terug, zo vrolijk,

Zo sterk

Waarom hebben we sterren nodig?

We wilden zo graag comfortabeler, mooier,

Maar ze verloren hun dromen.

God red mij!

Ik werd wakker in bed, geketend, niet liefdevol,

Losgelaten ringen van het balkon, zonder te hoesten.

Ik ben zo blij, 25 jaar, dat ik mezelf vond,

En nu is het geen schande om iemand van gisteren te zijn.

Stap voor stap, knoppen, telefoon,

De glimlach van een kind leidt me af.

Vergeet het maar, niemand geeft er om als je de lucht niet kunt zien.

Ik zocht vrienden met mijn ogen, maar vond ze zelden.

Verzonden "verliefd" Ik zal antwoorden met een spatie,

Sorry, maar over vijf dagen word je zuur.

En meer waarin je moet geloven en hoe je een man kunt worden,

Op gehuurde hutten, wanneer kleding in tassen zit.

Refrein:

En we komen niet meer terug, zo vrolijk,

Zo sterk

Waarom hebben we sterren nodig?

We wilden zo graag comfortabeler, mooier,

Maar ze verloren hun dromen.

God red mij!

En we komen niet meer terug, zo vrolijk,

Zo sterk

Waarom hebben we sterren nodig?

We wilden zo graag comfortabeler, mooier,

Maar ze verloren hun dromen.

God red mij!

Menigten om me heen

Ik zag duizenden handen omhoog

Als de voorouders wisten wie we zijn...

Ze zouden kinderen niet naar concerten laten gaan,

Er is een hematoom op het hart, maar ik lieg niet -

Ik laat je gewoon klinken.

Muziek is een palet van door mij gevouwen letters

In de studiocabine - een salvo kogels van groot kaliber.

We konden niet in de ogen van dierbaren kijken, wetende dat het pad was gekozen,

Die onze acties in hun droom nauwelijks belichaamden.

De cirkel verminderde degenen die dichtbij waren,

We lachten in hun ogen, zoals in de kindertijd,

Maar in plaats van vriendschap boden ze zaken aan.

Maar toen we allebei werden verslonden door armoede,

We veranderden van binnenplaatsen in inwoners van de hoofdstad.

Met de muze hebben we garanties getekend

Maar ik heb gehoord over haar arrogante karakter.

En met de reikwijdte van oneindigheid, de ogen van fanatici,

We zullen steden verscheuren met de wind, met alle middelen zullen we nemen wat van ons is.

Refrein:

En we komen niet meer terug, zo vrolijk,

Zo sterk

Waarom hebben we sterren nodig?

We wilden zo graag comfortabeler, mooier,

Maar ze verloren hun dromen.

God red mij!

En we komen niet meer terug, zo vrolijk,

Zo sterk

Waarom hebben we sterren nodig?

We wilden zo graag comfortabeler, mooier,

Maar ze verloren hun dromen.

God red mij!