Над пропастью - kavabanga Depo kolibri

Над пропастью во ржи, мысли мои полностью во лжи.

Голос неуверено дрожит, голову под перья, ложись.

Меня от города тошнит, будто кто-то

Преднамеренно испортил мою жизнь.

От запаха бензина до души воротит.

Сердце просит «Не спеши, погоди…»

Движения, где дни, как один алгоритм.

Механизм двинет взгляд от гардин на карниз.

Все мечты я перебил на гарнир.

В улыбке поплыл, долго кавыряясь вилкой в любви;

Вспоминая, сколько много было пылких обид —

Теперь забыл…

Припев:

Я отдаю вам себя!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

И вновь ноют гитары, ангелы плачут по нам,

Ведь это на руку.

Касаются дна

Ненастные дни уходили, как уходит она —

Cмешно прям, недоступная…

Склонен я все пропустить,

Если смог, стал бы другим,

Но — чему-то суждено быть пустым,

Как поездам уходить из вокзала.

Что стало с нами?

Что греет в руке?

Да, мама, твой сын успел по взрослеть.

Казалось — я все смогу, но только казалось

Так мало касаний

Припев:

Я отдаю вам себя!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

Уже был собран, трижды пил кофе.

Утром, пол шестого… Ливень бил в стёкла.

Откровенно, если б не курил столько —

Я бы свалил ещё с ночи в полусонный город.

Твой взгляд, он будто сработан на камеру;

Да, в твоих глазах было что-то от дьявола.

Сбивали речь вечно надуманные паузы —

«Простая магия», — подумал я.

«Да, вот какая ты!»

Мы сами выбрали путь — тупик.

Быть собой, тут, увы, лишь сильней запутались.

Больше не ведут огни, а воспоминания зовут тебя.

Припев:

Я отдаю вам себя!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

Boven de afgrond in de rogge zijn mijn gedachten volledig in leugens.

De stem trilt onzeker, hoofd onder de veren, ga liggen.

Ik ben de stad beu, alsof iemand

Met opzet mijn leven verpest.

Van de geur van benzine naar de ziel keert terug.

Het hart vraagt: "Haast je niet, wacht ..."

Bewegingen waar dagen als één algoritme zijn.

Het mechanisme zal de blik van de gordijnen naar de kroonlijst verplaatsen.

Ik heb al mijn dromen vermoord voor een bijgerecht.

Hij zwom in een glimlach, lange tijd rondneuzen met een vork in liefde;

Herinnerend hoeveel hartstochtelijke grieven er waren...

Nu vergat ik...

Refrein:

Ik geef mezelf aan jou!

Houd mijn hart vast, lees mijn gedachten

Pak wat er nog van me over is!

Op mijn zenuwen werken!

Verbrand mijn brieven

Jij bent over de afgrond, en ik ben daar - onderaan!

Houd mijn hart vast, lees mijn gedachten

Pak wat er nog van me over is!

Op mijn zenuwen werken!

Verbrand mijn brieven

Jij bent over de afgrond, en ik ben daar - onderaan!

En weer jammeren de gitaren, de engelen huilen om ons,

Het is tenslotte voor handen.

raak de bodem aan

Regenachtige dagen over, terwijl ze vertrekt -

Belachelijk direct, ontoegankelijk...

Ik heb de neiging om alles te missen

Als ik kon, zou ik anders worden,

Maar iets is bedoeld om leeg te zijn

Hoe treinen het station verlaten.

Wat is er met ons gebeurd?

Wat is warm in de hand?

Ja, mam, je zoon is volwassen geworden.

Het leek alsof ik alles kon, maar het leek alleen maar

Zo weinig aanraking

Refrein:

Ik geef mezelf aan jou!

Houd mijn hart vast, lees mijn gedachten

Pak wat er nog van me over is!

Op mijn zenuwen werken!

Verbrand mijn brieven

Jij bent over de afgrond, en ik ben daar - onderaan!

Houd mijn hart vast, lees mijn gedachten

Pak wat er nog van me over is!

Op mijn zenuwen werken!

Verbrand mijn brieven

Jij bent over de afgrond, en ik ben daar - onderaan!

Al in elkaar gezet, drie keer koffie gedronken.

's Morgens, half zes... De stortbui sloeg tegen de ramen.

Eerlijk gezegd, als ik niet zoveel rookte...

Ik zou van de nacht in een half slapende stad zijn gedumpt.

Jouw look, het lijkt te werken op de camera;

Ja, er was iets van de duivel in je ogen.

Spraak werd onderbroken door eeuwig vergezochte pauzes -

Simpele magie, dacht ik.

"Ja, dat ben je!"

Wij hebben zelf de weg gekozen - een doodlopende weg.

Om jezelf te zijn, hier, helaas, alleen meer verward.

Lichten leiden niet langer, maar herinneringen roepen je.

Refrein:

Ik geef mezelf aan jou!

Houd mijn hart vast, lees mijn gedachten

Pak wat er nog van me over is!

Op mijn zenuwen werken!

Verbrand mijn brieven

Jij bent over de afgrond, en ik ben daar - onderaan!

Houd mijn hart vast, lees mijn gedachten

Pak wat er nog van me over is!

Op mijn zenuwen werken!

Verbrand mijn brieven

Jij bent over de afgrond, en ik ben daar - onderaan!