Симптомы - kavabanga Depo kolibri

Мой мир - он катится к чёрту!

Я приболел.

Видно - это приговор моей голове.

Бегло собираю мысли в простейшую рифму,

Чтобы донести тебе:

Как это странно - чувствовать время

На скользких ладонях.

Памяти - грош цена.

Самообман, это пора приземлений…

Прикинув симптомы - решил, что я сошёл с ума!

Мне помоги сбежать -

Для меня это конченый мир!

Каждый день, как прямой эфир

И мы назло всем людям будем дышать!

Эти взгляды насквозь нас,

Но потеряли мы свойство

Быть к друг другу ближе -

Ближе на шаг!

Пищу мне заменят лекарства,

А воздух мне заменит пыль.

Мы все чувствуем прекрасное.

Доброе утро всем, кто попал на шумы волны FM.

Станции - катализатор для больных ушей

Я с вами - пидарасами не разделяю суть приколами -

Это мной сказано, будто стандарт клише.

Мы вряд ли выйдем отсюда, высоко подняв свои головы.

Руки вверх!

Это рейд, стволы клац-клац

Кто мы есть?

Оторванные целиком от масс!

В каждый дом, в каждый-каждый охуевший

Мозг, Вась!

(Мозг, Вась!)

Каждый, кто знал насквозь нас видел,

Как без понту пролезать сквозь закрытые двери.

Зная, что дальше нам не сдалось, но мы дальше хотели.

Щемились стаями по притонам, где новизна

Я хуй его знает, но тоже этим поддался симптомам.

Мне помоги сбежать -

Для меня это конченый мир!

Каждый день, как прямой эфир

И мы назло всем людям будем дышать!

Эти взгляды насквозь нас,

Но потеряли мы свойство

Быть к друг другу ближе -

Ближе на шаг!

Ну что же наш так юмор никогда не выкупал с людьми.

И я обещал тебе, что я смогу перегрузить твой мир.

Ведь наши фото с тобой попросту взяли и сгорели.

Я сам у себя спрашивал так часто, а не страшно ли?

В глазах стемнело, где от сомнений

Простил измену, но испортил нервы;

И кредит доверия, - всё слилось под ноль.

Какой я к чёрту музыкант, если ты не со мной?

Симптомы… Встречи, улыбки с ментолом…

И кто мы?

Тандем с названием «не все дома»

Аплодируй!

Помню, хватало

Чтобы сбежать из этих кварталов.

Мы из тех, кто лезет на стены;

Явно с тех пор видные вены…

Стоп!

Стоп!

Хватит откровений.

Всё проходит быстро, как проходит время!

Мне помоги сбежать -

Для меня это конченый мир!

Каждый день, как прямой эфир

И мы назло всем людям будем дышать!

Эти взгляды насквозь нас,

Но потеряли мы свойство

Быть к друг другу ближе -

Ближе на шаг!

Mijn wereld gaat naar de hel!

Ik ben een beetje ziek.

Het kan worden gezien - dit is een zin naar mijn hoofd.

Vloeiend gedachten verzamelen in het eenvoudigste rijm,

Om aan u over te brengen:

Hoe vreemd is het om de tijd te voelen

Op gladde handpalmen.

Geheugen is waardeloos.

Zelfbedrog, het is tijd voor landingen...

Nadat ik de symptomen had ingeschat, besloot ik dat ik gek was geworden!

Help me ontsnappen

Voor mij is het het einde van de wereld!

Elke dag als een live uitzending

En wij, ondanks alle mensen, zullen ademen!

Deze blikken door ons heen

Maar we zijn het eigendom kwijt

Dichter bij elkaar zijn

Een stap dichterbij!

Medicijnen zullen mijn voedsel vervangen,

En de lucht zal het stof voor mij vervangen.

We voelen ons allemaal geweldig.

Goedemorgen aan iedereen die op het geluid van de FM-golf is gekomen.

Stations - een katalysator voor zere oren

Ik ben met je - klootzakken delen de essentie van grappen niet -

Ik zei het als een standaard cliché.

Het is niet waarschijnlijk dat we hier met opgeheven hoofd naar buiten gaan.

Handen omhoog!

Het is een overval, koffers klak klak

Wie zijn we?

Volledig afgesneden van de massa!

In elk huis, in elke verdomde

Hersenen, Vasya!

(Hersenen, Vasya!)

Iedereen die het via ons wist, zag

Hoe je door gesloten deuren kruipt zonder op te scheppen.

Wetende dat we niet verder gaven, maar we wilden door.

Ze zonken in zwermen in holen, waar nieuwigheid

Ik lul ken hem, maar ik ben ook bezweken aan deze symptomen.

Help me ontsnappen

Voor mij is het het einde van de wereld!

Elke dag als een live uitzending

En wij, ondanks alle mensen, zullen ademen!

Deze blikken door ons heen

Maar we zijn het eigendom kwijt

Dichter bij elkaar zijn

Een stap dichterbij!

Nou, onze humor heeft mensen nooit zo verlost.

En ik heb je beloofd dat ik je wereld zou overbelasten.

Onze foto's met jou zijn immers gewoon gemaakt en verbrand.

Ik heb het mezelf zo vaak afgevraagd, maar is het niet eng?

Het werd donker in de ogen, waar van twijfels

Ik vergaf het verraad, maar verpestte mijn zenuwen;

En het krediet van vertrouwen - alles samengevoegd tot nul.

Wat voor soort muzikant ben ik als je niet bij me bent?

Symptomen… Vergaderingen, glimlachen met menthol…

En wie zijn wij?

Tandem met de naam "niet allemaal thuis"

Applaus!

ik herinner me genoeg

Om te ontsnappen aan deze buurten.

Wij zijn van degenen die de muren beklimmen;

Zichtbare aderen sindsdien...

Stop!

Stop!

Genoeg onthullingen.

Alles gaat snel voorbij, naarmate de tijd verstrijkt!

Help me ontsnappen

Voor mij is het het einde van de wereld!

Elke dag als een live uitzending

En wij, ondanks alle mensen, zullen ademen!

Deze blikken door ons heen

Maar we zijn het eigendom kwijt

Dichter bij elkaar zijn

Een stap dichterbij!