Последнее слово - kavabanga Depo kolibri

Вступление: Kolibri

Каждая песня, будто новый поджиг.

Каждая тема — бесконечный шум.

Так много было, но важнее вот что:

Однажды выйду я на сцену и скажу:

Припев: kolibri

Не грусти, мой друг, отпусти меня домой!

Чёрное такси, отвези меня на перрон.

Первый Куплет: Kavabanga

Когда ты молод и свободен, когда вершины,

Что казались невозможными — не больше, чем сугробы.

Это тянет, сука, больше, чем наркотик.

Ты не чувствовал себя счастливей больше, чем сегодня.

Когда утром под биток, делаешь себе кофе,

А рядом на подоконнике девочка в твоей кофте.

Когда твой хреновый друг чудит уже который день,

Но у него хитовый звук, а у тебя хитовый текст.

Когда приходит одиночество и стресс

Разочарованные в себе, прежние краски потеряли цвет.

Время побыть с самим собой наедине,

Просто задай себе вопрос: «Что было до и что с тобой теперь?»

Переход:

Последнее слово, и ничего не останется после, ничего не ждёт.

Гасите звёзды, родятся новые, по высохшим планетам понесут дожди.

А я уйду в темноту, и мой силуэт растворится среди других.

Последнее слово, последний куплет мой, последний мотив…

Припев: kolibri

Не грусти, мой друг, отпусти меня домой!

Чёрное такси, отвези меня на перрон.

Просто вспоминай, что в моих глазах ты нашёл,

Когда пустота, а вокруг тебя никого.

Первый Куплет: Depo

Все мы пели, танцевали.

Я не помню этих лиц — тех, кто ездили за нами.

Ты видел меня на сцене, ты видел меня в рассвете,

Ведь круто, на самом деле — мы жили так, как умели.

Я ещё малым знал, что буду качать зал,

Что будет аншлаг там.

Тексты, как наследство,

Каждая-невеста, альбом, как отец, да,

Знал ведь лучше всех я — остаемся в песнях.

Я уже подряд сколько лет засыпаю в шмотье,

Выходя, но ведь прямо со сцены

Мне не страшно и не весело, не чувствую боли,

На руке Боб Марли «It's my life».

Мы взрывали, не имея дипломов.

Но пора валить, нас ждут ведь дома.

Руки поднимут телефон в зале этом тёмном,

И я скажу своё последнее слово:

Припев: kolibri

Не грусти, мой друг, отпусти меня домой!

Чёрное такси, отвези меня на перрон.

Просто вспоминай, что в моих глазах ты нашёл,

Когда пустота, а вокруг тебя никого.

Intro: Kolibri

Elk nummer is als een nieuw vuur.

Elk onderwerp is eindeloos lawaai.

Er waren er zoveel, maar dit is belangrijker:

Op een dag zal ik het podium op gaan en zeggen:

Koor: kolibri

Wees niet bedroefd, mijn vriend, laat me naar huis gaan!

Zwarte taxi, breng me naar het perron.

Eerste vers: Kawabanga

Wanneer je jong en vrij bent, wanneer de pieken

Wat onmogelijk leek - niet meer dan sneeuwbanken.

Het is trekken, teef, meer dan een drug

Je voelde je niet gelukkiger dan vandaag.

Als je 's morgens onder de speelbal koffie zet,

En naast jou op de vensterbank zit een meisje in je trui.

Als je verdomde vriend al dagen raar doet

Maar hij heeft een hitgeluid en jij hebt een hittekst.

Wanneer eenzaamheid en stress komen

Teleurgesteld in zichzelf verloren de oude kleuren hun kleur.

Tijd om alleen te zijn met jezelf

Stel jezelf gewoon de vraag: “Wat was er vroeger en wat is er nu met je aan de hand?”

Overgang:

Het laatste woord, en daarna blijft er niets over, er wacht niets.

Doof de sterren, nieuwe worden geboren, het zal regenen op opgedroogde planeten.

En ik zal de duisternis ingaan, en mijn silhouet zal onder andere oplossen.

Het laatste woord, mijn laatste couplet, het laatste motief ...

Koor: kolibri

Wees niet bedroefd, mijn vriend, laat me naar huis gaan!

Zwarte taxi, breng me naar het perron.

Onthoud gewoon wat je in mijn ogen vond

Als het leeg is en er is niemand om je heen.

Eerste vers: Depo

We hebben allemaal gezongen en gedanst.

Ik herinner me deze gezichten niet meer - degenen die ons volgden.

Je zag me op het podium, je zag me bij zonsopgang,

Het is zelfs cool - we leefden zoals we konden.

Ik wist toen ik klein was dat ik de sportschool zou rocken,

Wat zal het daar een vol huis zijn.

Teksten als erfenis

Elk is een bruid, het album is als een vader, ja,

Ik wist tenslotte als geen ander - we blijven in de liedjes.

Ik val al jaren achter elkaar in kleren in slaap,

Vertrekkend, maar direct vanaf het podium

Ik ben niet bang en niet leuk, ik voel geen pijn,

Bob Marley "It's my life" op de arm.

We zijn ontploft zonder diploma's.

Maar het is tijd om te vertrekken, ze wachten thuis op ons.

Handen zullen de telefoon opheffen in deze donkere hal,

En ik zal mijn laatste woord zeggen:

Koor: kolibri

Wees niet bedroefd, mijn vriend, laat me naar huis gaan!

Zwarte taxi, breng me naar het perron.

Onthoud gewoon wat je in mijn ogen vond

Als het leeg is en er is niemand om je heen.