Глубина - kavabanga Depo kolibri

После дождя склонились деревья и вышибло пробки.

Постой пацан вычистил перья, смыл татуировки.

Кого глубина втянула навеки в бездонную пропасть,

Но в солнечный день выходят на берег подводные лодки.

Мокрые кроссовки по району отбивают шаг,

Погружаясь в воды Амазонки.

Мы полные покоя, и затянуты пробоины.

Душа заживает под покровом солнца.

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Я остаюсь один в этом городе витрин.

Ветер дует в мои крылья, крылья уже не спасти.

Нас предают вожди.

Дома с потолка дожди.

Глаза прячем за шторами.

Стихнет буря, будет штиль.

Прячась в метро узнаю прохожего лицо.

Сотни таких здесь, кому так не повезло.

На улице плюс, а мы опять в ноль —

Моё поколение 90-х…

Да, завтрашний день.

Завтра ждём каждый раз мы.

Нам нужен стыд, но звёздам не до нас.

Об грязный асфальт мы стирали мечты,

Сжимая в кулак свою волю как мечи!

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Холодный воздух.

Еле дышат лёгкие.

Могз мой переполнен.

Тело будто бы в коробке.

Мы не спим, на это нет время.

В жизни вечно без денег.

Риск — это лишь проблема.

Видишь только падение.

Спасите, люди, меня от холода!

Просвета нету, темнота дымом из окна.

Один из тех людей, кого возраст не поменял.

Проблемы всех этих дней, мне говорили — я пропал.

Но куда несёт меня дорога дальняя?

В чём вина моя?

Фонари — маяк домой!

Время быстро тикает.

В голове мотив играет,

И всё, что было лишь смоет водой!

Мокрые кроссовки по району отбивают шаг,

Погружаясь в воды Амазонки.

Мы полные покоя, и затянуты пробоины.

Душа заживает под покровом солнца.

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Na de regen bogen de bomen om en werden de files weggeblazen.

Wacht, de jongen maakte de veren schoon, waste de tatoeages.

Die de diepte voor altijd in de bodemloze afgrond heeft getrokken,

Maar op een zonnige dag komen er onderzeeërs aan land.

Natte sneakers rond het gebied sloegen van de trede,

Een duik in de wateren van de Amazone.

We zijn vol rust en de gaten zijn gesloten.

De ziel geneest onder de dekking van de zon.

Wie zal de diepte roepen?

Wie zal de diepte roepen?

Wie zal de diepte roepen?

Wie zal de diepte roepen?

Ik word alleen gelaten in deze stad van vitrines.

De wind waait op mijn vleugels, de vleugels zijn niet meer te redden.

Leiders verraden ons.

Regen van het plafond thuis.

We verbergen onze ogen achter de gordijnen.

De storm zal gaan liggen, er zal rust zijn.

Verscholen in de metro herken ik het gezicht van een voorbijganger.

Honderden van hen zijn hier die zoveel pech hebben.

Het is plus op straat, en we zijn terug bij nul -

Mijn generatie van de jaren 90...

Ja morgen.

We kijken elke keer weer uit naar morgen.

We hebben schaamte nodig, maar de sterren zijn niet aan ons.

We hebben dromen gewist op vuil asfalt,

Bal je wil tot een vuist als zwaarden!

Wie zal de diepte roepen?

Wie zal de diepte roepen?

Wie zal de diepte roepen?

Wie zal de diepte roepen?

Koude lucht.

De longen ademen nauwelijks.

Mijn brein is vol.

Het lichaam lijkt in een doos te zitten.

We slapen niet, hier is geen tijd voor.

In het leven voor altijd zonder geld.

Risico is gewoon een probleem.

Je ziet alleen de val.

Red me, mensen, van de kou!

Er is geen licht, duisternis is rook uit het raam.

Een van die mensen die ouder wordt is niet veranderd.

De problemen van al die dagen, zeiden ze tegen me - ik was weg.

Maar waar brengt de lange weg mij?

Wat is mijn fout?

Lantaarns - vuurtoren thuis!

De tijd tikt snel.

Het motief speelt in mijn hoofd,

En alles wat alleen met water was weggespoeld!

Natte sneakers rond het gebied sloegen van de trede,

Een duik in de wateren van de Amazone.

We zijn vol rust en de gaten zijn gesloten.

De ziel geneest onder de dekking van de zon.

Wie zal de diepte roepen?

Wie zal de diepte roepen?

Wie zal de diepte roepen?

Wie zal de diepte roepen?