Двойники - kavabanga Depo kolibri

Я по талому снегу шёл

Обжигая каждый мускул своих неудач

Сиренами ревели мои глаза

В тон возвышенным заборам и серым домам

Тут до рассвета рукой подать,

Но кружилась душа на худых ногах

Свирепые оскалы собак

Ломали на обломки мою веру в себя

Ты же знаешь все эти симптомы…

Улетает в пустоту мой голос

Где-то двойники наши счастливы

Серые потолки нас с ума свели

Окончен happy end, — на совсем;

Чтобы любить тебя сильней — возненавидел всех

Я отпускаю то, что так берегу

На своем берегу у отношений беру перекур

Время — батут, и все недоступны тут!

Каждый из нас тайна, а голове война

Ноги ведут меня сиренами

Там, где умру за мир своими законами

Этот животный мир нас доедает

Засыпая — я не могу, — надоедает!

Где-то двойники наши счастливы

Серые потолки нас с ума свели

Окончен happy end, — на совсем;

Чтобы любить тебя сильней — возненавидел всех

Я погружаюсь на дно, от нехватки голоса

Преследует черная полоса

Я уже позабыл запах родного города

Раньше так боялся всего нового

В открытом магазине скорбил так одиноко

Я искал на витринах товар с пометкой «счастье»

Заглядывал ночью в чужие окна

Видел чужие семьи, так и не стал их частью

Под сердцем прячем гематомы

Ангел, ответь, кто мы?

Мама, мы так монотонны

Прокуренный бар жалок, как и я

Я ухожу молча, общество не приняв

Где-то двойники наши счастливы

Серые потолки нас с ума свели

Окончен happy end, — на совсем;

Чтобы любить тебя сильней — возненавидел всех

Ik liep op de gesmolten sneeuw

Elke spier van hun mislukkingen verbranden

Mijn ogen loeiden als sirenes

Passend bij de verhoogde hekken en grijze huizen

Hier voordat de dageraad nabij is,

Maar de ziel draaide op dunne benen

Woeste grijns van honden

Mijn geloof in mezelf aan stukken gebroken

Ken je al deze symptomen...

Mijn stem vliegt de leegte in

Ergens waar onze tweeling gelukkig is

Grijze plafonds maakten ons gek

Het happy end is voorbij, - helemaal;

Om meer van je te houden - ik haatte iedereen

Ik laat los wat me zo dierbaar is

Aan mijn kust neem ik een rookpauze van relaties

Tijd is een trampoline, en niet iedereen is hier beschikbaar!

Ieder van ons is een mysterie, en het hoofd is een oorlog

Mijn voeten leiden me als sirenes

Waar ik sterf voor de wereld met mijn wetten

Deze dierenwereld eet ons op

In slaap vallen - ik kan niet - ik verveel me!

Ergens waar onze tweeling gelukkig is

Grijze plafonds maakten ons gek

Het happy end is voorbij, - helemaal;

Om meer van je te houden - ik haatte iedereen

Ik zak naar de bodem, door gebrek aan stem

Op jacht naar een zwarte streep

Ik ben de geur van mijn geboortestad al vergeten

Was vroeger zo bang voor alles wat nieuw was

In de open winkel zo eenzaam gerouwd

Ik was op zoek naar goederen gemarkeerd met "geluk" in de ramen

Ik keek 's nachts in de ramen van andere mensen

Ik zag de families van andere mensen, maar werd geen deel van hen

We verbergen hematomen onder het hart

Engel, vertel eens, wie zijn wij?

Mam, we zijn zo eentonig

Een rokerige bar is zielig, net als ik

Ik vertrek in stilte en accepteer de samenleving niet

Ergens waar onze tweeling gelukkig is

Grijze plafonds maakten ons gek

Het happy end is voorbij, - helemaal;

Om meer van je te houden - ik haatte iedereen