Vendetta - Katra

The house is so silent

That I can hear my own blood rushing

I am too scared to breathe

Terrified if I wake you

Shh… Quiet

I feel like a phantom

Too restless and just too torn to forget

All what you’ve done to me

I will count one and then two, wait for three

I told you

Just blame it on me

Make me crawl once more

Just blame it on me

I will make you see

Just blame it on me

I will not forgive

Until you suffer

Until you know

That I’m not guilty

The last act of violence

I see the look in your eyes, just before

I make the final stroke

Now who’s the ghost?

Is it you?

Surprised?

Don’t try to judge me

You don’t even know what I’ve been put

Trough

It’s now my game, my turn

One final lesson you still have to learn

I told you

The story of us two

Was too beautiful to be true

I was alone and a fool

You made me fall for you

My head up in the sky

Couldn’t tell it was all a lie

I had no strength to cry

Just smile and everything’s fine

When the days turned to years

You made me learn what is fear

And forced me to say

I am the one to blame

Het huis is zo stil

Dat ik mijn eigen bloed kan horen stromen

Ik ben te bang om te ademen

Doodsbang als ik je wakker maak

Shh... Rustig

Ik voel me een fantoom

Te rusteloos en gewoon te verscheurd om te vergeten

Alles wat je me hebt aangedaan

Ik tel er één en dan twee, wacht op drie

Ik zei het je

Geef mij maar de schuld

Laat me nog een keer kruipen

Geef mij maar de schuld

Ik zal het je laten zien

Geef mij maar de schuld

Ik zal niet vergeven

Tot je lijdt

Tot je het weet

Dat ik niet schuldig ben

De laatste daad van geweld

Ik zie de blik in je ogen, net ervoor

Ik maak de laatste slag

Wie is nu de geest?

Ben jij het?

Verrast?

Probeer me niet te veroordelen

Je weet niet eens wat ik ben gezet

Door

Het is nu mijn spel, mijn beurt

Een laatste les die je nog moet leren

Ik zei het je

Het verhaal van ons twee

Was te mooi om waar te zijn

Ik was alleen en een dwaas

Je hebt me voor je laten vallen

Mijn hoofd omhoog in de lucht

Ik kon niet zeggen dat het allemaal een leugen was

Ik had geen kracht om te huilen

Gewoon lachen en alles is in orde

Toen de dagen in jaren veranderden

Je hebt me geleerd wat angst is

En dwong me te zeggen:

Ik ben de schuldige