Dreh das Fernsehn ab - Karsten Troyke

Hab ich geschlafen?

Hab ich geträumt?

Gab ich nicht acht?

War’s eine Fliege, die mich plötzlich geweckt hat?

Oder der Sessel

Auf dem ich saß

Hat er gekracht?

War’s eine Hupe, die von fern mich erschreckt hat?

Jedenfalls tut es mir leid, wenn ich schlief

Denn es ist doch erst dreiviertel zehn

Lange vor Mitternacht, also zu zeitig

Um endgültig schlafen zu gehn

War ich zu müde?

Und zu passiv?

Ging etwas schief,

Während ich schlief?

Dreh das Fernsehen ab, Mutter, es zieht!

Und der Abend ist zu schön für solche Sorgen

Und das morgige Programm beginnt erst morgen

Ich weiß schon heut, was man dann sieht —

Dreh das Fernsehen ab, Mutter, es zieht!

Dreh das Fernsehen ab, Mutter, es zieht!

Auf den Bäumen wachsen nachts verbot’ne Früchte

Hinterm Haus erzählt man hässliche Gerüchte —

Erst nur ein Wort — später ein Lied —

Dreh das Fernsehen ab, Mutter, es zieht!

Man verbot jetzt April und Musik in A-Dur

Und begoss uns’re Straßen mit Leim

Jeder Bürger erhält eine goldene Uhr

Doch das Wetter bleibt weiter geheim

An der Staatsgrenze streicht man die Schlagbäume weiß

Und man muss jetzt die Semmeln verzoll’n

Unser Nachbar bekam einen Förderungspreis

Damit Andere auch einen woll’n

Dreh das Fernsehen ab, Mutter, es zieht!

Und die Würmer in den Äpfeln stehn schon strammer

Und der Kammerdiener kommt aus seiner Kammer

Geh’n wir zu Bett, eh' was geschieht!

Dreh das Fernsehen ab, Mutter, es zieht!

Jeder Feldmarschall kriegt ein besond’res Dekret

Was er tut, gilt sofort als verjährt

Man lässt trotzdem die Strafanstalt steh’n, wo sie steht

Sie wird einfach zum Irrenhaus erklärt

In der Ferne, wo niemand erkennen ihn kann

Geht ein Mann auf und ab ohne Ruh'

Ich geh hin und — mein Gott!

Ich bin selber der Mann

Und ruf einsam und leise mir zu:

Hab ich geschlafen?

Hab ich geträumt?

Gab ich nicht acht?

War’s eine Fliege, die mich plötzlich geweckt hat?

Oder der Sessel

Auf dem ich saß

Hat er gekracht?

War’s eine Hupe, die von fern mich erschreckt hat?

Jedenfalls tut es mir leid, wenn ich schlief

Denn es ist doch erst dreiviertel zehn

Lange vor Mitternacht, also zu zeitig

Um endgültig schlafen zu gehn

War ich zu müde?

Und zu passiv?

Ging etwas schief,

Während ich schlief?

Dreh das Fernsehen ab, Mutter, es zieht!

Auf den Feldern reift das gestrige Gemüse

Die Antennen wachsen langsam durch die Wiese

Wer noch jung ist, wird schon jede Woche zäher

Und die Tränenlieferanten kommen näher

Irgendwer schreit, irgendwer flieht —

Dreh das Fernsehen ab, Mutter, es zieht!

heb ik geslapen?

heb ik gedroomd?

Heb ik niet opgelet?

Was het een vlieg die me plotseling wakker maakte?

Of de stoel

waar ik op zat

Is hij gevallen?

Was het een hoorn die me van ver bang maakte?

Hoe dan ook, het spijt me als ik heb geslapen

Want het is pas kwart voor tien

Lang voor middernacht, zo vroeg

Om eindelijk te gaan slapen

was ik te moe?

En te passief?

er is iets fout gegaan

Terwijl ik sliep?

Zet de televisie uit, moeder, het is tochtig!

En de avond is te mooi voor zulke zorgen

En het programma van morgen begint pas morgen

Ik weet vandaag al wat je dan zult zien -

Zet de televisie uit, moeder, het is tochtig!

Zet de televisie uit, moeder, het is tochtig!

Verboden vruchten groeien 's nachts aan de bomen

Achter het huis vertellen ze lelijke geruchten -

Eerst slechts een woord — later een lied —

Zet de televisie uit, moeder, het is tochtig!

April en muziek in A majeur waren nu verboden

En onze straten overgoten met lijm

Elke burger ontvangt een gouden horloge

Maar het weer blijft geheim

Aan de staatsgrens zijn de slagbomen wit geschilderd

En nu moet je de rollen aangeven

Onze buurman kreeg een promotieprijs

Zodat anderen er ook een willen

Zet de televisie uit, moeder, het is tochtig!

En de wormen in de appels staan ​​al in de houding

En de bediende komt uit zijn kamer

Laten we naar bed gaan voordat er iets gebeurt!

Zet de televisie uit, moeder, het is tochtig!

Elke veldmaarschalk krijgt een speciaal decreet

Wat hij doet, wordt onmiddellijk als verjaard beschouwd

Niettemin blijft de gevangenis waar hij is

Ze is gewoon uitgeroepen tot een gekkenhuis

In de verte waar niemand hem kan zien

Een man loopt op en neer zonder rust

Ik ga en - mijn God!

Ik ben zelf de man

En roep mij alleen en stil:

heb ik geslapen?

heb ik gedroomd?

Heb ik niet opgelet?

Was het een vlieg die me plotseling wakker maakte?

Of de stoel

waar ik op zat

Is hij gevallen?

Was het een hoorn die me van ver bang maakte?

Hoe dan ook, het spijt me als ik heb geslapen

Want het is pas kwart voor tien

Lang voor middernacht, zo vroeg

Om eindelijk te gaan slapen

was ik te moe?

En te passief?

er is iets fout gegaan

Terwijl ik sliep?

Zet de televisie uit, moeder, het is tochtig!

De groenten van gisteren rijpen op de velden

De antennes groeien langzaam door de wei

Als je nog jong bent, word je elke week harder

En de traanleveranciers komen steeds dichterbij

Iemand schreeuwt, iemand vlucht -

Zet de televisie uit, moeder, het is tochtig!