Just Wanted to Make Mother Proud - Maylene and the Sons of Disaster

I couldn’t catch my breath, layin there

Fading in and out, and I can remember Mother tellin me

«Home is where the heart is», but my heart has long been black

Comin to the end of my road, but I never wanted it like this, not like this

Lookin over where they lay my mother, and louder and louder I screamed her name

But she wouldn’t say anything

This way all too familiar, but I’ve never been on this side of things

Memories of my brothers racing through my mind

And soon I know we’ll all be together again

The sound of gunfire, so loud and rapid, but it seemed to be so quiet around me

And out of nowhere, I feel a peace cover me

I reach down to re-load my ticket home

The taste of cold steel on my lips, and a second later

Silence fills the January air

They carried us off, and laid us in the city, to let the public see of our

defeat

But we still live on, we live on

Years may pass, but the story will be told

Of Mother Maylene, and us, her Sons of Disaster

Ik kon niet op adem komen, lag daar

In- en uitfaden, en ik kan me herinneren dat moeder het me vertelde

«Thuis is waar het hart is», maar mijn hart is al lang zwart

Kom aan het einde van mijn weg, maar ik heb het nooit zo gewild, niet zo

Kijk waar ze mijn moeder lagen, en luider en luider schreeuwde ik haar naam

Maar ze zou niets zeggen

Op deze manier maar al te bekend, maar ik heb nog nooit aan deze kant van de dingen gestaan

Herinneringen aan mijn broers razen door mijn hoofd

En binnenkort weet ik dat we allemaal weer samen zullen zijn

Het geluid van geweerschoten, zo luid en snel, maar het leek zo stil om me heen

En uit het niets voel ik een vrede die me bedekt

Ik reik naar beneden om mijn ticket naar huis opnieuw te laden

De smaak van koud staal op mijn lippen, en een seconde later

Stilte vult de lucht van januari

Ze droegen ons weg en legden ons in de stad, om het publiek te laten zien van onze

verlies

Maar we leven nog steeds voort, we leven voort

Jaren kunnen voorbijgaan, maar het verhaal wordt verteld

Van moeder Maylene en ons, haar zonen van rampen