Verdi Cries - June Tabor

The man in 119 takes his tea all alone

Mornings we all rise

To while his Verdi cries

I’m hearing opera through the door

Souls of men and women impassioned all

Voices rise and fall

Battle trumpets call

I fill the bath and climb inside

Singing: lala la la lala la

He will not touch that pastry but every day they bring him more

Gold from the breakfast tray

I steal them all away

And go eat them on the shore

Lala la la lala la

Lala la la lala la

I draw a jackal-headed woman in the sand

Sing of the lover’s fate

Ruled by jealous hate

Then go wash my hands in the sea

In just a few days more

I’d just about learned the entire score

To Aida

Holidays must end as you work on

All these memories

I take them home with me

The opera, the stolen tea

The sand drawings, the virgin sea

Old years ago

De man in 119 drinkt zijn thee helemaal alleen

's Ochtends staan ​​we allemaal op

Naar terwijl zijn Verdi huilt

Ik hoor opera door de deur

Zielen van mannen en vrouwen gepassioneerd allemaal

Stemmen stijgen en dalen

Strijd trompetten roepen

Ik vul het bad en klim naar binnen

Zingen: lala la lala la

Hij zal dat gebak niet aanraken, maar elke dag brengen ze hem meer

Goud van het ontbijtblad

Ik steel ze allemaal weg

En ga ze opeten aan de kust

Lala la la la la la

Lala la la la la la

Ik teken een vrouw met een jakhalskop in het zand

Zing over het lot van de minnaar

Geregeerd door jaloerse haat

Ga dan mijn handen wassen in de zee

Over nog maar een paar dagen

Ik had zo ongeveer de hele partituur geleerd

Naar Aida

Vakanties moeten eindigen terwijl je aan het werk bent

Al deze herinneringen

Ik neem ze mee naar huis

De opera, de gestolen thee

De zandtekeningen, de maagdelijke zee

Oude jaren geleden