Bottles and Flowers - Juliana Hatfield

Reach inside carefully.

Feel my psyche.

Make it last.

Put this moment under glass.

Nobody really can do that.

What a low fantasy.

She don’t know how to live.

So alone.

Somebody take me home.

Alone too long it drags on.

It’s so wrong.

So alone.

So alone.

Catatonic insomniac lying in the grass.

What is she thinking of, overlooked by everybody?

A long embrace, though you won’t see it on her face.

She’s so alone.

Somebody take me home.

Alone too long it drags on.

It’s so wrong, so alone, so alone.

Feels like an end, so much unsaid.

Feels like an end, so much unsaid.

So alone, somebody take me home.

Alone too long it drags on.

It’s so wrong, so alone, so alone.

So alone, so alone, so alone.

Reik voorzichtig naar binnen.

Voel mijn psyche.

Laat het duren.

Leg dit moment onder glas.

Niemand kan dat echt.

Wat een lage fantasie.

Ze weet niet hoe ze moet leven.

Zo alleen.

Iemand brengt me naar huis.

Te lang alleen, sleept het voort.

Het is zo verkeerd.

Zo alleen.

Zo alleen.

Catatonische slapeloosheid liggend in het gras.

Waar denkt ze aan, wordt door iedereen over het hoofd gezien?

Een lange omhelzing, al zie je het niet aan haar gezicht.

Ze is zo alleen.

Iemand brengt me naar huis.

Te lang alleen, sleept het voort.

Het is zo verkeerd, zo alleen, zo alleen.

Voelt als een einde, zo veel onuitgesproken.

Voelt als een einde, zo veel onuitgesproken.

Dus alleen, iemand brengt me naar huis.

Te lang alleen, sleept het voort.

Het is zo verkeerd, zo alleen, zo alleen.

Zo alleen, zo alleen, zo alleen.