Maggie, Maggie May - Judy Garland

Now gather round you sailor boys, and listen to my plea

And when you’ve heard my tale you’ll pity me

For I was a real damned fool in the port of Liverpool

The first time that I came home from the sea

I was paid off at the Home, from a voyage to Sierra Leone

Two pounds ten and sixpence was my pay

When I drew the tin I grinned, but I very soon got skinned

By a girl by the name of Maggie May

Oh, Maggie, Maggie May, they’ve taken you away

They’ve sent you to Van Diemen’s cruel shore

For you robbed so many a sailor, and skinned so many a whaler

And you’ll never shine in Paradise Street no more

I shan’t forget the day when I first met Maggie May

She was cruising up and down on Canning Place

With a figure so divine, like a frigate of the line

So, being a sailor, I gave chase

Oh, Maggie, Maggie May, they’ve taken you away

They’ve sent you to Van Diemen’s cruel shore

For you robbed so many a sailor, and skinned so many a whaler

And you’ll never shine in Paradise Street no more

Next day I woke in bed, with a sore and aching head

No shoes, or shirt, or trousers could I find

I asked her where they were, and she answered, «My dear sir

They’re down in Kelly’s knock-shop, number nine»

Oh, Maggie, Maggie May, they’ve taken you away

They’ve sent you to Van Diemen’s cruel shore

For you robbed so many a sailor, and skinned so many a whaler

And you’ll never shine in Paradise Street no more

Oh, you thieving Maggie May, you robbed me of my pay

When I slept with you last night ashore

And the judge he guilty found her of robbing a homeward-bounder

And she’ll never roam down Paradise Street no more

Oh, Maggie, Maggie May, they’ve taken you away

They’ve sent you to Van Diemen’s cruel shore

For you robbed so many a sailor, and skinned so many a whaler

And you’ll never shine in Paradise Street no more

Verzamel je nu om jullie matrozenjongens en luister naar mijn pleidooi

En als je mijn verhaal hebt gehoord, heb je medelijden met me

Want ik was een echte verdomde dwaas in de haven van Liverpool

De eerste keer dat ik thuiskwam van de zee

Ik werd afbetaald in het huis, van een reis naar Sierra Leone

Twee pond tien en zes pence was mijn loon

Toen ik het blikje tekende, grijnsde ik, maar ik werd al snel gevild

Door een meisje met de naam Maggie May

Oh, Maggie, Maggie May, ze hebben je meegenomen

Ze hebben je naar de wrede kust van Van Diemen gestuurd

Want je hebt zoveel zeelieden beroofd en zoveel walvisvaarders gevild

En je zult nooit meer schitteren in Paradijsstraat

Ik zal de dag waarop ik Maggie May voor het eerst ontmoette niet vergeten

Ze reed op en neer op Canning Place

Met een figuur zo goddelijk, als een fregat van de lijn

Dus als matroos zette ik de achtervolging in

Oh, Maggie, Maggie May, ze hebben je meegenomen

Ze hebben je naar de wrede kust van Van Diemen gestuurd

Want je hebt zoveel zeelieden beroofd en zoveel walvisvaarders gevild

En je zult nooit meer schitteren in Paradijsstraat

De volgende dag werd ik wakker in bed, met een pijnlijk en pijnlijk hoofd

Geen schoenen of shirt of broek kon ik vinden

Ik vroeg haar waar ze waren, en ze antwoordde: «Beste heer

Ze zijn beneden in Kelly's knock-shop, nummer negen»

Oh, Maggie, Maggie May, ze hebben je meegenomen

Ze hebben je naar de wrede kust van Van Diemen gestuurd

Want je hebt zoveel zeelieden beroofd en zoveel walvisvaarders gevild

En je zult nooit meer schitteren in Paradijsstraat

Oh, stelende Maggie May, je hebt me van mijn loon beroofd

Toen ik gisteravond met je aan de wal sliep

En de rechter die hij schuldig vond, vond haar van het beroven van een huiswaartse grens

En ze zal nooit meer door Paradise Street dwalen

Oh, Maggie, Maggie May, ze hebben je meegenomen

Ze hebben je naar de wrede kust van Van Diemen gestuurd

Want je hebt zoveel zeelieden beroofd en zoveel walvisvaarders gevild

En je zult nooit meer schitteren in Paradijsstraat