The Rain in the Meadow - Judicator

Rays of sunshine through the haze

In these melancholy days

A mind who’s blinded by the pathos

'til the nerve is burned and numb

Have I gone too far?

A fallen star, but did I ever really shine?

I feel the truth unfold

Blur the lines and pray

But not to God, I yearn the flawed embrace of man

I feel the lines have thus been blurred

The catalyst of mine occurred

Bent the straw and broke the line

This new reality of mine

Zonnestralen door de nevel

In deze melancholische dagen

Een geest die verblind is door het pathos

tot de zenuw is verbrand en gevoelloos

Ben ik te ver gegaan?

Een gevallen ster, maar heb ik ooit echt geschenen?

Ik voel de waarheid zich ontvouwen

Vervaag de lijnen en bid

Maar niet naar God, ik verlang naar de gebrekkige omhelzing van de mens

Ik heb het gevoel dat de lijnen zo vervaagd zijn

De katalysator van mij vond plaats

Buig het strootje en brak de lijn

Deze nieuwe realiteit van mij