Let There Be Nothing - Judicator

Turn my heart into a stone, let me sink

I’ve turned my suffering into a cause for hate

By his decree we were compelled to reconcile

You cannot force my love

I’ll hold onto my pain

The power to choose who lives and who will die is not my right

In doing so I kick the Lord off His seat of rightful judgment over man

God knows I’ve tried to fight off sinful thoughts

The crown you wear

It burns your hair and sears your skin

You cry aloud, «Let there be light?

Let there be nothing!»

As master I came, yet now my tone is changed

They’ve torn out my guts and held me down to bleed

But that left me empty and open to the light

Forgive me now, I trust Your providence

Meanwhile, Photius was captured and tortured

The empress restored my godson to my wife

What can I do?

The emperor’s against me

Grant me only the power to change my perspective

The crown you wear

It digs into your precious flesh

You cry aloud, «Let there be light?

Let there be nothing!»

Father, designer, instiller of fear

Not long thereafter my wife’s lover died

No longer writhing in pleasure and joy

Writhing in agony in his own filth

Father, commander, a shepherd of men

I could not go down this dread path of sin

Combat the demons with fasting and prayer

Flush out the swamp of filth in your own heart

Ever marching on

I feel…

Verander mijn hart in een steen, laat me zinken

Ik heb van mijn lijden een reden voor haat gemaakt

Door zijn decreet werden we gedwongen om te verzoenen

Je kunt mijn liefde niet forceren

Ik zal mijn pijn vasthouden

De macht om te kiezen wie leeft en wie sterft, is niet mijn recht

Door dit te doen schop ik de Heer van Zijn stoel van rechtmatig oordeel over de mens

God weet dat ik heb geprobeerd om zondige gedachten te bestrijden

De kroon die je draagt

Het verbrandt je haar en schroeit je huid

Je roept hardop: «Laat er licht zijn?

Laat er niets zijn!»

Als meester kwam ik, maar nu is mijn toon veranderd

Ze hebben mijn ingewanden eruit gerukt en me vastgehouden om te bloeden

Maar dat liet me leeg en open voor het licht

Vergeef me nu, ik vertrouw op Uw voorzienigheid

Ondertussen werd Photius gevangengenomen en gemarteld

De keizerin heeft mijn petekind teruggegeven aan mijn vrouw

Wat kan ik doen?

De keizer is tegen mij

Geef me alleen de macht om mijn perspectief te veranderen

De kroon die je draagt

Het graaft in je kostbare vlees

Je roept hardop: «Laat er licht zijn?

Laat er niets zijn!»

Vader, ontwerper, aanjager van angst

Niet lang daarna stierf de minnaar van mijn vrouw

Niet langer kronkelen van plezier en vreugde

Kronkelend van pijn in zijn eigen vuiligheid

Vader, commandant, een herder van mannen

Ik zou dit gevreesde pad van zonde niet kunnen bewandelen

Bestrijd de demonen met vasten en gebed

Spoel het moeras van vuil uit je eigen hart

Ooit marcheren op

Ik voel…