When We Were Trespassers - Josephine, Josephine Oniyama

I went past that house today

The one with pictures on the walls of biker skeletons

And they had painted over them with council grey

To keep the watching children’s eyes at bay

We had free reign but nowhere to go

I think those walls held all the answers

And when we were trespassers life was so easy

We knew we could always leave

And now that I’m older, I need a reminder

To feel that I don’t have to stay

Give me something bad to look at

Now that I’m good

Bring back the dust from that old place

Put it under my skin

We had free reign but nowhere to go

I think those walls held all the answers

And when we were trespassers life was so easy

We knew we could always leave

And now that I’m older, I need a reminder

To feel that I don’t have to stay

And now that I’m older, I need a reminder

To feel that I don’t have to stay

Ik ging vandaag langs dat huis

Die met foto's op de muren van motorskeletten

En ze hadden ze overschilderd met raadgrijs

Om de ogen van de toekijkende kinderen op afstand te houden

We hadden vrij spel, maar konden nergens heen

Ik denk dat die muren alle antwoorden bevatten

En toen we indringers waren, was het leven zo gemakkelijk

We wisten dat we altijd konden vertrekken

En nu ik ouder ben, heb ik een herinnering nodig

Om te voelen dat ik niet hoef te blijven

Geef me iets slechts om naar te kijken

Nu ik goed ben

Breng het stof terug van die oude plek

Leg het onder mijn huid

We hadden vrij spel, maar konden nergens heen

Ik denk dat die muren alle antwoorden bevatten

En toen we indringers waren, was het leven zo gemakkelijk

We wisten dat we altijd konden vertrekken

En nu ik ouder ben, heb ik een herinnering nodig

Om te voelen dat ik niet hoef te blijven

En nu ik ouder ben, heb ik een herinnering nodig

Om te voelen dat ik niet hoef te blijven