Un Poco Tarde - José Feliciano

Aquel dia que dejaste

Un papel sobre la mesa

4 lineas que decian: perdoname si me voy

Quise ir detras tus pasos

Con el ansia de vengarme para gritarte mis desprecios

Como una mujer cobarde

Y a los perros arrojarle tu maldito corazon…

Quise ir detras tus huellas

Pero algo me detuvo

Era un niño que lloraba

Preguntandome por ti

No conforme como pude

Lo estreche entre mis brazos

Despues de llamarte mucho

Se durmio en mi regazo

Y mi pelo fue pañuelo que seco su lagrimon…

Desde entonces nuestro hijo

Se olvido de que existias

Yo le dije que su madre para el cielo se volo

Desde entonces tu retrato

Siempre tiene muchas flores

No le falta una plegaria que el te reza por las noches

Y si alguno a ti te nombre el le dice: se murio…

5 años no es un dia, has llegado un poco tarde

Es inutil que pretendas

Otra vez aqui volver

8 ahos tiene el nene y ese 5 que te reza

El me dice que te ocultas

Bajo el brillo de una estrella

Te das cuenta tu si has muerto, pra mi y para el…

Si quieres que te perdone, por el danho que me has hecho

Te juro que no te guardo

Ni un poquito de rencor

Si necesitas cualquier cosa

Aqui esta mi mano abierta

Todo, todo te lo ofrezco

Menos cruzar esa puerta

Y tendras un lugarcito en mi noble corazon…

Pero antes que te vayas

Voy a llamar a el niño

Que el vea que en tus ojos

Ni una lagrima se ve

Dile que tu fuiste amiga

De su madre y es por eso que quieres mirarlo cerca

Y estrecharle un fuerte beso, y no vuelvas nunca nunca

Para su mal o su bien

Y no vuelvas nunca nunca

Para su mal o su bien…

die dag dat je wegging

Een stuk papier op tafel

4 regels die zeiden: vergeef me als ik vertrek

Ik wilde achter je stappen aan gaan

Met het verlangen om wraak te nemen om mijn minachting naar je te schreeuwen

als een laffe vrouw

En gooi je verdomde hart naar de honden...

Ik wilde achter je voetstappen aan gaan

Maar iets hield me tegen

Ik was een huilend kind

mij over jou vragen

Niet zo tevreden als ik kon

Ik hield hem in mijn armen

Na je veel te hebben gebeld

Hij viel in slaap op mijn schoot

En mijn haar was een zakdoek die zijn tranen droogde...

Sindsdien onze zoon

Ik was vergeten dat je bestond

Ik vertelde hem dat zijn moeder naar de hemel vloog

Sindsdien jouw portret

heeft altijd veel bloemen

Het ontbreekt hem niet aan een gebed dat hij 's nachts tot je bidt

En als iemand je een naam geeft, zegt hij: hij stierf...

5 jaar is geen dag, je bent een beetje laat

Het is nutteloos voor jou om te doen alsof

weer hier om terug te keren

De jongen is 8 jaar oud en die 5 die tot je bidt

Hij vertelt me ​​dat je je verstopt

Onder de glans van een ster

Realiseer je je dat als je gestorven bent, voor mij en voor hem...

Als je wilt dat ik je vergeef, voor de schade die je me hebt aangedaan

Ik zweer dat ik je niet red

Geen beetje rancune

Als je iets nodig hebt

Hier is mijn open hand

Alles, alles wat ik je aanbied

Minder door die deur lopen

En je krijgt een plekje in mijn nobele hart...

Maar voordat je gaat

Ik ga de jongen bellen

Laat hem dat in je ogen zien

er wordt geen traan gezien

Vertel hem dat je een vriend was

Van zijn moeder en daarom wil je hem goed in de gaten houden

En schud hem een ​​stevige kus, en kom nooit meer terug

Voor uw slecht of uw best

En kom nooit meer terug

Voor zijn slechte of zijn best...