Comportement à risque - Jonas

Marre de m’entendre dire ce qu’il ne faut pas

Parents poules improvisés, faites-vous cuire un œuf au plat

Laissez moi être l’exception qui infirme la règle

Un atome de plus qui souhaite imprimer la flegme

Vous vous foutez de moi à coups d’où tu fous tes doigts?

Dites-moi plutôt vos folies et rêves, vos doutes et foi

J’repense à toute les fois où l’on m’disait t’es fou d'être toi

Quand j’ai tout fait pour éviter d'étouffer sous les étoiles

Je voulais parler d’amour, j’ai vomi de la bile

A croire que j’ai trop respiré l’air de la ville

Peine à s’orienter en zone occidentale

Pris le large, côtoyé toute une faune accidentelle

Tordre les mots plutôt que mordre l'étau

Depuis très tôt j’ai discuté les ordres

Époque où l’on écope des pensées de hordes

En pleine guerre des métaux, l’heure de couper les cordes

Dans un décor aride

Refleurir les déserts

Comportement à risque

Dis-moi quelle est ma place?

Je crois que j’suis paumé

Entre le vieux sage fainéant et l’ignare diplômé

Mon Dieu pardonne-moi tous les matins j’ai pêché

Des poissons irréels auxquels je me suis harponné

J’veux plus m’aplatir, mon horizon est vertical

Leur seul Éden terrestre est un paradis fiscal

L’artiste est un adulte qui crache les rêves d’un marmot

Donc j’ai cassé ma voix, par terre des vers et des bris de mots

Leur nez dans la poudreuse c’est tout schuss vers l’extase

Les soirs de mélancolie j’me tape que des lignes de basses

Souvent j’me perds moi le triste clown

Entre le rap de Baudelaire et les poèmes de MF Doom

J’ai peur d'être cynique, pessimiste ou défaitiste

D'être un chiffre, une croix, un nom sur une liste

J’ai peur mais j’me soigne

Je suis un nuage de rêves suspendu à l’orage

Dans un décor aride

Refleurir les déserts

Comportement à risque

Ma musique n’est pas neutre, elle ne le sera jamais

Reflet d’mon âme elle est un cheval, je n’lui mets pas d’harnais

J’la monte à cru, même sur des pentes ardues

Ressens l’présent, ne m’soucies pas de c’que le monde a cru

Laisse l’instant me guider, mes rêves d’enfants filer

On s’redéfinit en retrouvant l’sens de l’inné

Débarrassé du surplus d’culpabilité

J’n’essaie plus d’faire l’unanimité

Juste d'être moi-même, au delà des barrières

Conditionné par hier, je pars, demande à Gaël Faye

Crache un arrière goût de moyen âge

Comment avancer si on ne tourne pas les pages

Bas les pattes, ne touches pas à mon âme si ce n’est avec douceur

Je n’veux plus porter les stigmates de la douleur

Dans le calme, je me reconnecte à mon être

Et là vois qu’en l’autre je peux me reconnaître

J’assombris l’Ego pour m’ensoleiller

La lumière c’est les autres, embrasse-moi pour essayer

Chérie, c’est de l’amour que je charrie dans mes écrits

Je renverse le Ciel, quand je rappe une étoile atterrit

Des astres, c’est ce qu’on était avant le désastre

Avant que le chiffre d’un pays ne remplace l'État de grâce

Remplace les rêves en fouillis, les rêves qui fourmillent

Aujourd’hui, les beautés humaines sont enfouies

Ou en fuite, je les retrouve chez le soldat de pacifisme

Le muslim qui shalom, l’artiste idéaliste

Mes pensées, des bégonias

Offertes en bouquets de rimes aux condamnés du procès de Rivonia

Culture plurielle comme ma pigmentation

Tu t’interroges sur ma peau car elle te remet en question

Pupille de deux Nations, je garde un œil sur chacune

Dans un désert de poésie, fais donation d’une lagune

Ben het zat om mij de verkeerde dingen te horen zeggen

Geïmproviseerde ouderkippen, kook zelf een gebakken ei

Laat mij de uitzondering zijn die de regel overtreedt

Nog een atoom dat slijm wil inprenten

Waar hou je me voor de gek met je vingers?

Vertel me liever je dwaasheden en dromen, je twijfels en je geloof

Ik denk terug aan alle keren dat mij werd verteld dat je gek was om jou te zijn

Toen ik er alles aan deed om niet onder de sterren te stikken

Ik wilde over liefde praten, ik gaf gal over

Alsof ik teveel stadslucht heb ingeademd

Moeite met navigeren in de westelijke zone

Zeil uit, wreef over de schouders van alle toevallige dieren in het wild

Draai de woorden in plaats van in de ondeugd te bijten

Al heel vroeg besprak ik de bestellingen

Tijd dat we de gedachten van hordes krijgen

Te midden van metaaloorlogen, tijd om de koorden door te knippen

In een droge omgeving

De woestijnen opnieuw tot bloei brengen

Risicovol gedrag

Vertel me waar hoor ik thuis?

Ik denk dat ik verdwaald ben

Tussen de luie oude wijze en de ontwikkelde onwetendheid

Mijn God vergeef me elke ochtend dat ik zondigde

Onwerkelijke vissen waar ik mezelf aan heb gehaakt

Ik wil mezelf niet meer platdrukken, mijn horizon is verticaal

Hun enige aardse Eden is een belastingparadijs

De kunstenaar is een volwassene die de dromen van een kind spuugt

Dus ik brak mijn stem, op de grond verzen en gebroken woorden

Hun neuzen in de poeder, het is allemaal schuss tot extase

De avonden van melancholie raakte ik alleen baslijnen

Vaak verlies ik mezelf de trieste clown

Tussen de rap van Baudelaire en de gedichten van MF Doom

Ik ben bang om cynisch, pessimistisch of defaitistisch te zijn

Een nummer, een kruis, een naam op een lijst zijn

Ik ben bang, maar ik zorg voor mezelf

Ik ben een wolk van dromen die aan de storm hangt

In een droge omgeving

De woestijnen opnieuw tot bloei brengen

Risicovol gedrag

Mijn muziek is niet neutraal, dat zal het ook nooit worden

Weerspiegeling van mijn ziel, ze is een paard, ik doe haar geen harnas aan

Ik rijd hem zonder zadel, zelfs op steile hellingen

Voel het heden, het maakt niet uit wat de wereld geloofde

Laat me leiden door het moment, mijn kinderdromen glippen weg

We herdefiniëren onszelf door het gevoel van het aangeboren te herontdekken

Bevrijd van overmatige schuld

Ik probeer niet langer unanimiteit te bereiken

Wees gewoon mezelf, voorbij de barrières

Geconditioneerd door gisteren, vertrek ik, vraag het aan Gaël Faye

Spuug een middeleeuwse nasmaak uit

Hoe verder te gaan als je de pagina's niet omslaat

Handen af, raak mijn ziel alleen zachtjes aan

Ik wil de stigmata van pijn niet meer dragen

In stilte verbind ik me weer met mijn wezen

En zie daar dat ik mezelf in de ander kan herkennen

Ik verduister het Ego om mezelf zonnig te maken

Het licht is de anderen, kus me om te proberen

Schat, het is liefde dat ik in mijn schrijven schrijf

Ik draai de lucht, wanneer ik rap een ster landt

Sterren, dat waren we voor de ramp

Voordat het nummer van een land de staat van genade verving

Vervang de verwarde dromen, de krioelende dromen

Tegenwoordig worden menselijke schoonheden begraven

Of op de vlucht, ik vind ze bij de soldaat van het pacifisme

De moslim die sjalom, de idealistische kunstenaar

Mijn gedachten, begonia's

Aangeboden in rijmboeketten aan de veroordeelden van het Rivonia-proces

Meervoudscultuur zoals mijn pigmentatie

Je vraagt ​​je af over mijn huid omdat het je in vraag stelt

Ward of two Nations, ik hou elk in de gaten

Doneer een lagune in een woestijn van poëzie