A Simple Thing As Love - John Hartford, Pete Seeger, Joni Mitchell

When you come across unto me with your hair

The tangled grass of evening breezes

And you do not hide your face because

Somebody said on time it wasn’t natural

What a joy for us just running down

This crooked trail of midnight

And the peaceful things inside me that it does

Then you whisper low «I have to go»

The acid tears start coming slow

To complicate a simple thing as love

Awake now I don’t hear the floorboards creaking

As you walk back from the window

Or feel your satin fingers drawing patterns

On my back where I lay dying

Without you I’m a child who sucks the vacant thumb

Of emptiness left crying

When he has not had enough

At the mercy of an empty room

Sing verses to some faded wall

Confused about a simple thing as love

It’s to bad we couldn’t stay here 'til the clock

Runs out and falls from sheer exhaustion

Or 'til morning as I watch you

As you stoop to pick your things up from the floor

But to soon for us it’s over

And the shock of the electric light bulb sunrise

From the ceiling up above

As it dangles to remind us

Of the spiderweb that binds us

And just complicates a simple thin as love

Awake now I don’t hear the floorboards creaking

As you walk back from the window

Or feel your satin fingers drawing patterns

On my back where I lay dying

Without you I’m a child who sucks the vacant fum

Of emptiness left crying

When he has not had enough

At the mercy of an empty room

Sing verses to some faded wall

Confused about a simple thing as love

Als je naar me toekomt met je haar

Het verwarde gras van de avondbries

En je verbergt je gezicht niet omdat

Iemand zei op tijd dat het niet natuurlijk was

Wat een vreugde voor ons om gewoon naar beneden te rennen

Dit kromme pad van middernacht

En de vredige dingen in mij dat het doet

Dan fluister je zacht "Ik moet gaan"

De zure tranen beginnen langzaam te komen

Om iets eenvoudigs als liefde te compliceren

Nu wakker, ik hoor de vloerplanken niet kraken

Terwijl je terugloopt van het raam

Of voel hoe je satijnen vingers patronen tekenen

Op mijn rug waar ik lag te sterven

Zonder jou ben ik een kind dat op de lege duim zuigt

Van leegte achtergelaten om te huilen

Wanneer hij niet genoeg heeft gehad

Overgeleverd aan een lege kamer

Zing verzen voor een vervaagde muur

Verward over iets simpels als liefde

Het is jammer dat we hier niet tot de klok konden blijven

Loopt uit en valt van pure uitputting

Of tot de ochtend als ik naar je kijk

Terwijl je bukt om je spullen van de vloer op te rapen

Maar voor ons is het snel voorbij

En de schok van de zonsopgang van de elektrische gloeilamp

Van het plafond naar boven

Terwijl het bungelt om ons eraan te herinneren

Van het spinnenweb dat ons bindt

En compliceert gewoon een simpele dun als liefde

Nu wakker, ik hoor de vloerplanken niet kraken

Terwijl je terugloopt van het raam

Of voel hoe je satijnen vingers patronen tekenen

Op mijn rug waar ik lag te sterven

Zonder jou ben ik een kind dat de lege damp zuigt

Van leegte achtergelaten om te huilen

Wanneer hij niet genoeg heeft gehad

Overgeleverd aan een lege kamer

Zing verzen voor een vervaagde muur

Verward over iets simpels als liefde