Missing Persons - John Cooper Clarke

Silence breaking into metre at seven forty-five

A game of squash with a rubber cosh is a bit like being alive

Walking in and out of rooms I’ve made it my career

I’m with it, white, well to do, what’ve I got to fear

Dance routines with chicken queens give me square-bashed feet

I like my music military, I like my women neat

I like my arians well defined, I’d like to make that clear

I’m white, with it, well to do, what’ve I got to fear

Soap suds, soap operas, hard lines, makes babies sick

Why can’t life be run on the lines of an Edgar Lustgarden flick

An ideal home where raincoats appear and disappear

You think you’re in the pink, you say you’re in the clear

Missing persons passed me by, nothing to do with me

We don’t see eye to eye, we get from A to B

I’m not an ex-spick, wop or jew, no dago nigga queer

I stay with it, white, well, wouldn’t you, what have I got to fear

The hungry man needs a filthy bad mouth, practice in malarcky

I say how sorry I am and blame an indies darkey

From the man in the street, the man in the know, man in the iron mask

Need I answer your questions, need you fucking ask

You want someone to shit on you, please let me volunteer

I’m with it, white, well to do, what have I got to fear

And my voice echoes Nuremburg, every time I speak

I’m a curiosity, an atrocity, an antique

Watch it brother midnight, my blacklist makes it clear

If you’re not with it, white, well to do, there’s nothing for you here

Stilte breekt in op de meter om kwart voor zeven

Een potje squash met een rubberen cosh is een beetje alsof je leeft

Kamers in- en uitlopen Ik heb er mijn beroep van gemaakt

Ik ben erbij, wit, goed te doen, waar moet ik bang voor zijn

Dansroutines met kippenkoninginnen geven me vierkante voeten

Ik hou van mijn militaire muziek, ik hou van mijn vrouwen netjes

Ik vind mijn arianen goed gedefinieerd, ik wil dat graag duidelijk maken

Ik ben blank, ermee bezig, goed te doen, waar moet ik bang voor zijn

Zeepsop, soapseries, harde lijnen, maakt baby's ziek

Waarom kan het leven niet verlopen volgens de regels van een Edgar Lustgarden-film?

Een ideaal huis waar regenjassen verschijnen en verdwijnen

Je denkt dat je in het roze zit, je zegt dat je duidelijk bent

Vermiste personen kwamen langs, niets met mij te maken

We zien het niet eens, we komen van A naar B

Ik ben geen ex-spick, wop of jood, geen dago nigga queer

Ik blijf erbij, wit, nou, jij ook, waar moet ik bang voor zijn?

De hongerige man heeft een smerige slechte mond nodig, oefen in malarcky

Ik zeg dat het me spijt en geef een indies darkey de schuld

Van de man in de straat, de man met de kennis, de man met het ijzeren masker

Moet ik je vragen beantwoorden, moet je het verdomme vragen?

Als je wilt dat iemand op je schijt, laat me dan alsjeblieft vrijwilligerswerk doen

Ik ben erbij, wit, goed te doen, waar moet ik bang voor zijn?

En mijn stem echoot Neurenberg, elke keer als ik spreek

Ik ben een nieuwsgierigheid, een gruweldaad, een antiek

Kijk uit broeder middernacht, mijn zwarte lijst maakt het duidelijk

Als je er niet bij bent, wit, goed te doen, er is hier niets voor jou