Disappearing Farmer - John Anderson

I remember Grandpa standing over by the gate

His eyes turned up to heaven, wondering why the rain was late

And it seems so sad to look back now and see him lying there

In a $ 500 casket with the dirt still in his hand

It’s a sad truth when the wind can blow a man’s whole away

Like it strips the topsoil from the ground where the corn grew yesterday

Makes him a disappearing farmer 'cause his dreams rode with that wind

And all he knows is dominoes and some close, old wrinkled friends

Grandpa saw it comin', of that there ain’t no doubt

With the bankers on his doorstep and a cotton killin' drought

But he was a kind and and he was a gentle man until the bitter end

And he was smilin' on his deathbed, glad he hadn’t sold out to them

Now a modern two lane blacktop runs across the old homeplace

And the man that ran the graveyard didn’t recognize my face

And the ground beneath seems drier now, my god, when will it rain

And pushing pretty flowers around my grandpa’s grave

It’s a sad truth when the wind can blow a man’s whole away

Like it strips the topsoil from the ground where the corn grew yesterday

Makes him a disappearing farmer 'cause his dreams rode with that wind

And all he knows is dominoes and some close, old wrinkled friends

And it’s a sad truth when the wind can blow a man’s whole away

Like it strips the topsoil from the ground where the corn grew yesterday

Makes him a disappearing farmer 'cause his dreams rode with that wind…

Ik herinner me dat opa bij het hek stond

Zijn ogen richtten zich op naar de hemel en vroegen zich af waarom de regen zo laat was

En het lijkt zo triest om nu terug te kijken en hem daar te zien liggen

In een kist van $ 500 met het vuil nog in zijn hand

Het is een trieste waarheid als de wind het geheel van een man kan wegblazen

Alsof het de bovengrond ontdoet van de grond waar gisteren de maïs groeide

Maakt hem een ​​verdwijnende boer, want zijn dromen reden met die wind

En alles wat hij weet zijn dominostenen en een paar goede, oude, gerimpelde vrienden

Opa zag het aankomen, daar bestaat geen twijfel over

Met de bankiers voor de deur en een droogte van katoen

Maar hij was aardig en hij was een zachtaardige man tot het bittere einde

En hij lachte op zijn sterfbed, blij dat hij ze niet had verkocht

Nu loopt er een moderne tweebaans wegdek over het oude huis

En de man die het kerkhof leidde, herkende mijn gezicht niet

En de grond eronder lijkt nu droger, mijn god, wanneer gaat het regenen?

En mooie bloemen rond het graf van mijn opa duwen

Het is een trieste waarheid als de wind het geheel van een man kan wegblazen

Alsof het de bovengrond ontdoet van de grond waar gisteren de maïs groeide

Maakt hem een ​​verdwijnende boer, want zijn dromen reden met die wind

En alles wat hij weet zijn dominostenen en een paar goede, oude, gerimpelde vrienden

En het is een trieste waarheid als de wind het geheel van een man kan wegblazen

Alsof het de bovengrond ontdoet van de grond waar gisteren de maïs groeide

Maakt hem tot een verdwijnende boer, want zijn dromen gingen mee met die wind...