Métèque - JOEYSTARR

Avec ma gueule de métèque

Ma ganache de nègre errant

Toujours aussi réfractaire à vouloir rentrer dans le rang

Avec vous je serai franc, franc au possible

Dans l’rang impossible votre morale au crible

Qu’on me déleste de mon ego

Ça me rend psycho, j’sors les crocs

Ça me rend psycho dans mon flow et là il y a plus d’idéaux

Et donc je deviens accro à la suffisance, la violence

Et là pour vous brave gens, ah c’en est trop

Avec ma gueule de métèque mon œil de prédateur

En phase avec son temps, j’ai poussé sans tuteur

Poussé comme une mauvaise herbe

Comme un môme Croate ou Serbe

Qu’on me dit que mon attitude fout la gerbe

C’est la merde, c’est la merde

Avec ma gueule de métèque rafistolée qui s’est bastonné

A qui on a pris tout volé si peu donné

J’ai pris des branlées par un père déserteur

Au point d’espérer qu’en enfer il y ait du bonheur

La perception atrophiée

Et c’est pas votre moralité qui m’a habillé

Parce qu’anormal est l’isolement dans lequel j’ai pu nager

Dans lequel on m’a plongé

Auquel personne n’a jamais voulu rien changer

Avec ma gueule de métèque abreuvé par la passion

Mon sacerdoce est ma mission et si récompense il y a

Mon cœur me guide au trépas

Rien n’est acquis je l’ai toujours dit

Ça m’inquiète pas

Avec mon air aigri amer, galbé comme un fil de fer

Affûté pour la guerre j’roule pour la maison mère

Avec ma gueule j’fais bellek

J’ai pas une ganache de dieu grec

Il est possible qu’on m’arrête ou par erreur qu’on m’affrète

Avec ma bouche qui a trop bu mon air obtus qui pue la rue

Cette façon d'être à l’affut et en même temps d'être à la rue

Avec mes yeux tout délavés qui me donnent l’air de rêver

Avec mes rêves de délinquant

Mes coups d’sang incessants

Avec ma gueule de métèque

Héritière dune souffrance lointaine

J’veux pas finir en victime ni même finir à Fresnes

Avec son visage ses yeux verts

Tout me rapproche de ma mère

Tout m'éloigne de mon père grâce à qui j’ai ce goût amer

Met mijn hondenbek

Mijn zwervende neger ganache

Nog steeds zo terughoudend om in de rij te willen vallen

Met jou zal ik eerlijk zijn, zo eerlijk mogelijk

In de onmogelijke rangorde wordt je moraliteit onder de loep genomen

Weg met mijn ego

Ik word er gek van, ik haal mijn hoektanden eruit

Het maakt me psycho in mijn flow en er zijn meer idealen

En dus raak ik verslaafd aan zelfvoldaanheid, geweld

En daar voor jullie goede mensen, ah het is te veel

Met mijn hondenbek mijn roofzuchtige oog

Met de tijd mee, groeide ik zonder een bijlesdocent

Ontsproten als onkruid

Als een Kroatisch of Servisch kind

Dat mij is verteld dat mijn houding de schoof verneukt

Dit is shit, dit is shit

Met mijn opgelapte hondengezicht dat in elkaar werd geslagen

Van wie alles werd gestolen zo weinig gegeven

Ik nam een ​​handjob van een deserterende vader

Tot het punt van hopen dat er in de hel geluk is

Geatrofieerde perceptie

En het is niet jouw moraliteit die me kleedde

Want abnormaal is het isolement waar ik in heb kunnen zwemmen

Waarin ik werd ondergedompeld

Niemand wilde ooit iets veranderen

Met het water in de mond van passie

Mijn priesterschap is mijn missie en als er een beloning is

Mijn hart leidt me naar de dood

Niets is verworven Ik heb het altijd gezegd

Het maakt me niet uit

Met mijn bitterzure blik, mooi gevormd als een draad

Geslepen voor de oorlog, ik rijd voor het moederhuis

Met mijn gezicht zie ik er goed uit

Ik heb geen Griekse god ganache

Ik kan worden gearresteerd of ten onrechte worden gecharterd

Met mijn mond die te veel dronk, mijn stompe blik die naar de straat stinkt

Deze manier van opletten en tegelijkertijd op straat zijn

Met mijn ogen helemaal uitgewassen waardoor ik eruitzie alsof ik droom

Met mijn delinquente dromen

Mijn onophoudelijk bloedvergieten

Met mijn hondenbek

Erfgenaam van een ver lijden

Ik wil niet als slachtoffer eindigen of zelfs maar in Fresnes belanden

Met haar gezicht haar groene ogen

Alles brengt me dichter bij mijn moeder

Alles haalt me ​​weg van mijn vader dankzij wie ik deze bittere smaak heb