You Ain't Heard Nothin' Yet - Joe Nichols

On a park bench the old man

Sat and stared into yesterday

I sat down beside him and said

«Thank God for this quite place

Between the wife and teh kids, the TV and the phone

It seems there’s something always goin’on»

He said, «Son, if you think this is quite

You should follow me home»

'Cause you ain’t heard nothin’yet

'Til you’ve lived in a house by yourself

When silence is all you’ve got left

In the rooms where your babies have slept

So don’t wish for something you will regret

'Cause you ain’t heard nothin’yet

The old man kept talkin'

Painting pictures from his memories

Did he drag out his past for himself

Or was it for me His eyes came alive, he spoke of dancing with his wife

And playing ball with his two little boys

He said, «Son, what I hear is music, you’re callin’noise»

We’ll all rest in peace, on that you can bet

Oh, you ain’t heard nothin’yet

Op een parkbankje de oude man

Zat en staarde gisteren in

Ik ging naast hem zitten en zei:

«Godzijdank voor deze rustige plek

Tussen de vrouw en de kinderen, de tv en de telefoon

Het lijkt alsof er altijd iets aan de hand is»

Hij zei: "Zoon, als je denkt dat dit nogal is"

Je zou me naar huis moeten volgen»

Omdat je nog niets hebt gehoord

Tot je alleen in een huis hebt gewoond

Als stilte het enige is dat je nog hebt

In de kamers waar je baby's hebben geslapen

Dus wens niet iets waar je spijt van krijgt

Omdat je nog niets hebt gehoord

De oude man bleef praten

Foto's schilderen uit zijn herinneringen

Heeft hij zijn verleden voor zichzelf uitgedragen?

Of was het voor mij Zijn ogen kwamen tot leven, hij sprak over dansen met zijn vrouw

En bal spelen met zijn twee kleine jongens

Hij zei: "Zoon, wat ik hoor is muziek, je roept lawaai"

We rusten allemaal in vrede, daar kun je op wedden

Oh, je hebt nog niets gehoord