The Impossible - Joe Nichols

My dad chased monsters from the dark

He checked underneath my bed

And he could lift me with one arm

Way up over top his head

He could loosen rusty bolts

With a quick turn of his wrench

He pulled splinters from his hand

Never even flinched

In thirteen years I’d never seen him cry

But the day that grandpa died, I realized

Unsinkable ships sink

Unbreakable walls break

Sometimes the things you think would never happen

Happen just like that

Unbendable steel bends

If the fury of the wind is unstoppable

I’ve learned to never underestimate the impossible

Then there was my junior year

Billy had a brand new car

It was late, the road was wet

I guess the curve was just too sharp

I walked away without a scratch

They brought the helicopter in

And Billy couldn’t feel his legs

Said he’d never walk again

But Billy said he would and his mom and daddy prayed

And the day we graduated, he stood up to say

Unsinkable ships sink

Unbreakable walls break

Sometimes the things you think would never happen

Happen just like that

Unbendable steel bends

If the fury of the wind is unstoppable

I’ve learned to never underestimate the impossible

So don’t tell me that it’s over

Don’t give up on you and me

'Cause there’s no such thing as hopeless

If you believe

Unsinkable ships sink

Unbreakable walls break

Sometimes the things you think would never happen

Happen just like that

Unbendable steel bends

If the fury of the wind is unstoppable

I’ve learned to never underestimate the impossible

Mijn vader joeg monsters uit het donker

Hij keek onder mijn bed

En hij kon me met één arm optillen

Helemaal boven zijn hoofd

Hij kon roestige bouten losmaken

Met een snelle draai van zijn sleutel

Hij trok splinters uit zijn hand

Nooit eens terugdeinzen

In dertien jaar had ik hem nog nooit zien huilen

Maar de dag dat opa stierf, realiseerde ik me:

Onzinkbare schepen zinken

Onbreekbare muren breken

Soms gebeuren de dingen waarvan je denkt dat ze nooit zullen gebeuren

Zoiets gebeuren

Onbuigbare stalen bochten

Als de woede van de wind niet te stoppen is

Ik heb geleerd om het onmogelijke nooit te onderschatten

Toen was er mijn juniorjaar

Billy had een gloednieuwe auto

Het was laat, de weg was nat

Ik denk dat de curve gewoon te scherp was

Ik liep weg zonder een kras

Ze brachten de helikopter binnen

En Billy kon zijn benen niet voelen

Zei dat hij nooit meer zou kunnen lopen

Maar Billy zei dat hij dat zou doen en zijn moeder en vader baden

En de dag dat we afstudeerden, stond hij op om te zeggen:

Onzinkbare schepen zinken

Onbreekbare muren breken

Soms gebeuren de dingen waarvan je denkt dat ze nooit zullen gebeuren

Zoiets gebeuren

Onbuigbare stalen bochten

Als de woede van de wind niet te stoppen is

Ik heb geleerd om het onmogelijke nooit te onderschatten

Dus vertel me niet dat het voorbij is

Geef jou en mij niet op

Want er bestaat niet zoiets als hopeloos

Als je gelooft

Onzinkbare schepen zinken

Onbreekbare muren breken

Soms gebeuren de dingen waarvan je denkt dat ze nooit zullen gebeuren

Zoiets gebeuren

Onbuigbare stalen bochten

Als de woede van de wind niet te stoppen is

Ik heb geleerd om het onmogelijke nooit te onderschatten