Tardio - João Pestana, Lawless

Complicado, parece que cada vez me vou deitar mais tarde

Perco-me na conversa com as ruelas da cidade

Ela tão singela sabe a necessidade

De encontrar a coisa a coisa errada para que a certa seja facto

Disperso a rodar com a bruma

Selecta neste pacto

Disperso para local diverso já que abomino o contrato

A chegar mais tarde sempre foi inato

Parado nalgum beco a deixar tudo bem pensado

Não é tarde, minutos são casuais

Há tempo para partir instrumentais

Levar na tromba e chorar por mais

Virar a face aos canibais

Dar o corpo ao manifesto por lições leais

Assunto tenso

Na reflexão final acho que nem cheguei a tempo

Mas nem por isso lamento

Demoras leva o vento, eu só quero chegar rasteiro

Entrar discretamente, leve suave mas inteiro

Nem 1º nem 2º, sou um cidadão do mundo

Só compete com o que remete ao seu próprio assunto

Só eu e as paredes sabemos o que lhes dar no fundo

É legado, em lugar nenhum, sem ligar nenhuma

Vou na rota cénica sem dobrar a coluna

Deixo a pressa para quem tem esperança de vir partir a sua

Nos desejos rapidez é a tardança que atua

Por isso vai esperando mais vale tarde do que nunca

Ingewikkeld, het lijkt erop dat elke keer als ik later naar bed ga

Ik verdwaal in het gesprek met de steegjes van de stad

Ze is zo eenvoudig dat ze de noodzaak kent

Van het vinden van het verkeerde zodat het juiste een feit is

Verspreid rond roterend met mist

Selecteer in dit pact

Verspreid naar een andere locatie omdat ik het contract verafschuw

Later aankomen was altijd aangeboren

In een steegje staan ​​en alles goed doordacht achterlaten

Het is niet laat, minuten zijn informeel

Er is tijd om instrumentals te delen

Neem het mee in de kofferbak en huil om meer

Keer je gezicht naar kannibalen

Het lichaam aan het manifest geven voor loyale lessen

gespannen onderwerp

In de laatste reflectie denk ik niet eens dat ik op tijd was

Maar dat is niet waarom het me spijt

Vertraging neemt de wind, ik wil gewoon laag worden

Betreed discreet, licht, soepel maar heel

Noch 1e noch 2e, ik ben een burger van de wereld

Het concurreert alleen met wat verwijst naar zijn eigen onderwerp

Alleen ik en de muren weten wat ze op de achtergrond moeten geven

Het is een erfenis, nergens, zonder er iets om te geven

Ik ga op de schilderachtige route zonder de kolom te buigen

Ik laat het in een haast voor degenen die hopen te komen tot hun

In verlangens is snelheid de vertraging die werkt

Daarom wacht je, het is beter laat dan nooit