Negra Suerte - Joan Sebastian

Nunca creyó en mi canto, y me causo dolor

Se rió de mis poemas, y desprecio mis flores

Se cubrió con otro, su frío del invierno

Y me dejo llorando, metido en este infierno

Ay, que negra suerte me cargo

Ay, nunca se acaba mi pena

Ay, sumido en este letargo

Voy, cumpliendo con mi condena

Tal vez ahora se encuentre, con otro amor penando

Yo con su altar en mi alma, le salí sobrando

Y seguiré sufriendo, por verme despreciado

Más seguiré sonriendo, con mi dolor callado

Ay, que negra suerte me cargo

Ay, nunca se acaba mi pena

Ay, sumido en este letargo

Voy, cumpliendo con mi condena

Ay, que negra suerte me cargo

Ay, nunca se acaba mi pena

Ay, sumido en este letargo

Voy, cumpliendo con mi condena

Hij geloofde nooit in mijn zang, en hij deed me pijn

Hij lachte om mijn gedichten, en ik veracht mijn bloemen

Hij bedekte zichzelf met een ander, zijn winterkoude

En liet me huilen, vast in deze hel

Oh, wat een pech heb ik in rekening gebracht

Oh, mijn verdriet houdt nooit op

Oh, ondergedompeld in deze lethargie

Ik ga, mijn straf uitzitten

Misschien zal hij nu zichzelf vinden, met een andere liefde die lijdt

Ik met zijn altaar in mijn ziel, ik verliet hem te veel

En ik zal blijven lijden, om mezelf veracht te zien

Meer zal ik blijven lachen, met mijn stille pijn

Oh, wat een pech heb ik in rekening gebracht

Oh, mijn verdriet houdt nooit op

Oh, ondergedompeld in deze lethargie

Ik ga, mijn straf uitzitten

Oh, wat een pech heb ik in rekening gebracht

Oh, mijn verdriet houdt nooit op

Oh, ondergedompeld in deze lethargie

Ik ga, mijn straf uitzitten