Stoney - Jerry Jeff Walker

I first ran into Stoney.. .

it was a bar downtown;

Was Richmond, Virginia.. .

we were bumming around

Suitcase to suitcase.. .

we started him talking

Finding out about the things we’ve shared in the miles we’ve been

He had a gray pillowcase full of books by Durrell

And he had this old concertina, all beat up and she played like hell

Until you got him started singing those Gospel songs

Well, he drank all night for nothing, he told his stories till dawn

And he said, «Come on, get your bag, boy!

Sun’s up now and it’s time to roll!

Hell, you know there ain’t no better time than early in the morning

To be out walking down that road!

Just feeling another day beginning while some fools just rushing on by

We’ll be like some Mr. Independence: we’re taking our own sweet time!»

We walked on out that highway under a clear blue sky

I’s listening to the tales he told, drinking warm red wine

'Bout the night he rolled seven;

bout some girl he’d done wrong;

'Bout everything he could think of while we walked along

Yeah, ol' Stoney had a magic;

made him hard to forget

Like the night we flew down the highway (his old pickup, it nearly wrecked!)

Was a crazy woman driving, all drunked up and carrying on;

Till Stoney finally calmed her singing those Gospel songs

Well, we split the road at Norwood, and he just shook my hand

He said, «I'll see you some place, friend,» but you know he never has

But we were that free then, just walking down the road

Never really caring where that highway goes

Yeah, Stoney was a liar (a bullshitter!) ain’t no doubt about it

It was just the way he told things, and you never want to doubt him

'Cause he kept you going when the road got rough

And brought you through the lean times by making it up

«Hey, did I ever tell you the time I married my cousin up in Las Vegas?»

Yeah, Stoney.

Tell it again, will you?

Ik kwam Stoney voor het eerst tegen...

het was een bar in het centrum;

Was Richmond, Virginia...

we waren aan het rondneuzen

Koffer tegen koffer... .

we begonnen hem te praten

Meer te weten komen over de dingen die we hebben gedeeld in de kilometers die we zijn geweest

Hij had een grijze kussensloop vol boeken van Durrell

En hij had deze oude concertina, helemaal in elkaar geslagen en ze speelde als een gek

Tot je hem zover kreeg dat hij die gospelliederen begon te zingen

Nou, hij dronk de hele nacht voor niets, hij vertelde zijn verhalen tot het ochtendgloren

En hij zei: «Kom op, pak je tas, jongen!

De zon is nu op en het is tijd om te rollen!

Verdorie, je weet dat er geen betere tijd is dan vroeg in de ochtend

Om die weg af te lopen!

Gewoon voelen dat er weer een nieuwe dag begint terwijl een paar dwazen gewoon voorbij rennen

We zullen zijn als een soort Mr. Independence: we nemen onze eigen tijd!»

We liepen die snelweg uit onder een strakblauwe lucht

Ik luister naar de verhalen die hij vertelde, terwijl ik warme rode wijn drink

'Over de nacht dat hij zeven rolde;

over een meisje dat hij verkeerd had gedaan;

'Over alles wat hij kon bedenken terwijl we verder liepen

Ja, oude Stoney had een magie;

maakte hem moeilijk te vergeten

Zoals de nacht dat we over de snelweg vlogen (zijn oude pick-up, hij was bijna kapot!)

Was een gekke vrouw aan het rijden, helemaal dronken en tekeer gegaan;

Tot Stoney haar eindelijk kalmeerde door die gospelsongs te zingen

Nou, we splitsten de weg bij Norwood, en hij schudde me gewoon de hand

Hij zei: "Ik zie je ergens, vriend", maar je weet dat hij dat nooit heeft gedaan

Maar toen waren we zo vrij, we liepen gewoon over de weg

Nooit echt schelen waar die snelweg gaat

Ja, Stoney was een leugenaar (een onzin!) Daar bestaat geen twijfel over

Het was gewoon de manier waarop hij dingen vertelde, en je wilt nooit aan hem twijfelen

Omdat hij je op de been hield toen de weg ruw werd

En bracht je door de magere tijden door het te verzinnen

'Hé, heb ik je ooit verteld dat ik met mijn neef in Las Vegas trouwde?'

Ja, Stoneie.

Vertel het nog eens, wil je?