L'air du vent - Jenifer

Pour toi, je suis l’ignorante sauvage

Tu me parles de ma différence, je crois sans malveillance

Mais si dans ton langage, tu emploies le mot «sauvage»

C’est que tes yeux sont remplis de nuages, de nuages

Tu crois que la terre t’appartient tout entière

Pour toi ce n’est qu’un tapis de poussière

Moi je sais que la pierre, l’oiseau et les fleurs

Ont une vie, ont un esprit et un cœur

Pour toi l'étranger ne porte le nom d’homme

Que s’il te ressemble et pense à ta façon

Mais en marchant dans ses pas, tu te questionnes

Es-tu sûr, au fond de toi, d’avoir raison?

Comprends-tu le chant d’espoir du loup qui meurt d’amour

Les pleurs du chat sauvage au petit jour?

Entends-tu chanter les esprits de la montagne?

Peux-tu peindre en mille couleurs l’air du vent?

Peux-tu peindre en mille couleurs l’air du vent?

Courons dans les forêts d’or et de lumière

Partageons-nous les fruits mûrs de la vie

La terre nous offre ces trésors, ces mystères

Le bonheur ici bas n’a pas de prix

Je suis fille des torrents, sœur des rivières

La loutre et le héron sont mes amis

Et nous tournons tous ensemble au fil des jours

Dans un cercle une ronde à l’infini

Comprends-tu le chant d’espoir du loup qui meurt d’amour

Les pleurs du chat sauvage au petit jour?

Entends-tu chanter les esprits de la montagne?

Peux-tu peindre en mille couleurs l’air du vent?

Peux-tu peindre en mille couleurs l’air du vent?

Là-haut, le sycomore dort comme l’aigle royal, il trône impérial

Les créatures de la nature ont besoin d’air pur

Peu importe la couleur de leur peau

Chantons tous en chœur les chansons de la montagne

En rêvant de pouvoir peindre l’air du vent

Mais la terre n’est que poussière tant que l’homme ignore comment

Il peut peindre en mille couleurs l’air du vent

Voor jou ben ik de onwetende wilde

Je spreekt met mij over mijn verschil, ik geloof zonder kwaadaardigheid

Maar als je in jouw taal het woord 'wild' gebruikt

Het is dat je ogen gevuld zijn met wolken, wolken

Je gelooft dat de aarde helemaal van jou is

Voor jou is het gewoon een stoftapijt

Ik weet dat de steen, de vogel en de bloemen

Heb een leven, heb een geest en een hart

Voor jou draagt ​​de vreemdeling niet de naam van de mens

Dat als hij op jou lijkt en op jouw manier denkt

Maar als je in zijn voetsporen loopt, vraag je je af

Weet je diep van binnen zeker dat je gelijk hebt?

Begrijp je het lied van hoop van de wolf die sterft van liefde?

Het gehuil van de wilde kat bij het ochtendgloren?

Hoor je de berggeesten zingen?

Kun jij de lucht van de wind in duizend kleuren schilderen?

Kun jij de lucht van de wind in duizend kleuren schilderen?

Laten we rennen in de bossen van goud en licht

Delen we de rijpe vruchten van het leven?

De aarde biedt ons deze schatten, deze mysteries

Geluk hier beneden is onbetaalbaar

Ik ben de dochter van de stromen, de zus van de rivieren

De otter en de reiger zijn mijn vrienden

En we draaien allemaal samen door de dagen

In een cirkel een cirkel tot in het oneindige

Begrijp je het lied van hoop van de wolf die sterft van liefde?

Het gehuil van de wilde kat bij het ochtendgloren?

Hoor je de berggeesten zingen?

Kun jij de lucht van de wind in duizend kleuren schilderen?

Kun jij de lucht van de wind in duizend kleuren schilderen?

Daarboven slaapt de plataan als de steenarend, hij troont keizerlijk

Natuurwezens hebben schone lucht nodig

Ongeacht de kleur van hun huid

Laten we allemaal meezingen met de liederen van de bergen

Dromen om de lucht van de wind te kunnen schilderen

Maar de aarde is stof totdat de mens weet hoe

Hij kan de lucht van de wind schilderen in duizend kleuren