Americans in Corduroys - Jeffrey Foucault

We pushed back at JFK

And watched our country fall away

Two lovers chasing hours into the dark

Who blacked their boots

And locked the doors

Now for richer and for poorer

Go vagabond and wild as a spark

It was a civilized affair

You wore flowers in your hair

Your mother’s dress

So white against your skin

The stars of pale blue

Above the morning found a new

And nameless country

Where no one had ever been

We raced the valleys down

Through the sleepy little towns

As blind as any traveler you could meet

They took us as we came

No one even asked our names

Two Americans in corduroys

Kissing in the middle of the street

Back home behind closed doors

Where the bread and circus roars

They turn the volume up

And pull the shade

But on the cobbles in the square

People laugh and smoke and stare

And no one looks to me like they’re afraid

At home the trees are turning

Red and gold the leaves are burning

Ruined apples fall

Too heavy and too sweet

But right here the birds are calling

The early stars are falling

For Americans in corduroys

Kissing in the middle of the street

Trading evening for midday

We touched down at JFK

And our country rose to meet us in the air

With all its beauty and its lust

Its diamond teeth and heart of dust

That beats inside us

Though we travel anywhere

We duwden terug op JFK

En zag ons land wegvallen

Twee geliefden jagen uren in het donker

Wie heeft hun laarzen zwart gemaakt?

En deed de deuren op slot

Nu voor rijker en voor armer

Ga vagebond en wild als een vonk

Het was een beschaafde aangelegenheid

Je droeg bloemen in je haar

De jurk van je moeder

Zo wit tegen je huid

De sterren van lichtblauw

Boven de ochtend vond een nieuwe

En naamloos land

Waar nog nooit iemand was geweest

We raceten door de valleien

Door de slaperige stadjes

Zo blind als elke reiziger die je zou kunnen ontmoeten

Ze namen ons zoals we kwamen

Niemand heeft zelfs maar naar onze namen gevraagd

Twee Amerikanen in corduroys

Kussen midden op straat

Terug naar huis achter gesloten deuren

Waar het brood en het circus brult

Ze zetten het volume hoger

En trek aan de schaduw

Maar op de kasseien op het plein

Mensen lachen en roken en staren

En niemand kijkt naar me alsof ze bang zijn

Thuis draaien de bomen

Rood en goud de bladeren branden

Geruïneerde appels vallen

Te zwaar en te zoet

Maar hier roepen de vogels

De vroege sterren vallen

Voor Amerikanen in corduroys

Kussen midden op straat

Handelsavond voor de middag

We landden op JFK

En ons land stond op om ons in de lucht te ontmoeten

Met al zijn schoonheid en lust

Zijn diamanten tanden en hart van stof

Dat klopt in ons

Hoewel we overal naartoe reizen