Blanket Of Sorrow - Jason & The Scorchers

Well, I sang in your morning, I sang in your night

Dusty old travels and forty watt lights

But lovin' to you was like the sand in the river

You call me 'my darling' and I call you 'Indian giver'

With a blanket of sorrow I lie in my bed

Four walls are a prison when your heart’s in your head

Your soul is an icebox when you go where you’re led

With a blanket of sorrow I die in your bed

Well, now daylight is here, the morning is come

But a blanket of sorrow still covers the sun

Night isn’t over, it’s still dark outside

Black blanket death now is nowhere to hide

With a blanket of sorrow I lie in my bed

Four walls are a prison when your heart’s in your head

Your soul is an icebox when you go where you’re led

With a blanket of sorrow I die in your bed

With a blanket of sorrow I lay in your arms

But nothing will come of this pain

I’m sorry, they told me, it’s been felt before

And probably will be again

With a blanket of sorrow I lie in my bed

Four walls are a prison when your heart’s in your head

Your soul is an icebox when you go where you’re led

With a blanket of sorrow I die in your bed

Nou, ik zong in je ochtend, ik zong in je nacht

Stoffige oude reizen en veertig watt lampen

Maar van je houden was als het zand in de rivier

Jij noemt me 'mijn schat' en ik noem jou 'Indiase gever'

Met een deken van verdriet lig ik in mijn bed

Vier muren zijn een gevangenis als je hart in je hoofd zit

Je ziel is een koelbox als je gaat waar je naartoe wordt geleid

Met een deken van verdriet sterf ik in je bed

Nou, nu is het daglicht hier, de ochtend is aangebroken

Maar een deken van verdriet bedekt nog steeds de zon

De nacht is nog niet voorbij, het is nog donker buiten

De dood van een zwarte deken is nu nergens meer te verbergen

Met een deken van verdriet lig ik in mijn bed

Vier muren zijn een gevangenis als je hart in je hoofd zit

Je ziel is een koelbox als je gaat waar je naartoe wordt geleid

Met een deken van verdriet sterf ik in je bed

Met een deken van verdriet lig ik in je armen

Maar er komt niets van deze pijn

Het spijt me, zeiden ze tegen me, het is al eerder gevoeld

En waarschijnlijk zal dat weer zijn

Met een deken van verdriet lig ik in mijn bed

Vier muren zijn een gevangenis als je hart in je hoofd zit

Je ziel is een koelbox als je gaat waar je naartoe wordt geleid

Met een deken van verdriet sterf ik in je bed