Everything Sad Is Coming Untrue, Pt. 2 - Jason Gray

You had to have that hard conversation

Where nothing hurts quite like the truth

And now you wonder what she’s thinking

Who she sees when she looks at you

How could it be everything sad is coming untrue?

Another nail in another coffin

Arms that held you return to dust

Yet in our grief we know death must be a liar

For no goodbye is ever good enough

How could it be everything sad is coming untrue?

Every Father helpless and angry

Every Mother with her heart on the shelf

Every daughter whose innocence was stolen

By every son who couldn’t help himself

The winter can make us wonder if spring was ever true

But every winter breaks upon the Easter lily’s bloom

Could it be everything sad is coming untrue?

Could you believe everything sad is coming untrue?

Broken hearts are being unbroken

Bitter words are being unspoken

The curse undone, the veil is parted

The garden gate will be left unguarded

Could it be everything sad is coming untrue?

Oh, I believe everything sad is coming untrue

In the hands of the one who is making all things new

When the storm leaves there’s a silence

That says you don’t have to fear anymore

The trees look greener, the sky’s an ocean

The world is washed and starting over

Je moest dat moeilijke gesprek voeren

Waar niets zo pijn doet als de waarheid

En nu vraag je je af wat ze denkt

Wie ze ziet als ze naar je kijkt

Hoe kan het zijn dat al het trieste niet uitkomt?

Nog een nagel aan een andere doodskist

Armen die je vasthielden keren terug tot stof

Maar in ons verdriet weten we dat de dood een leugenaar moet zijn

Want afscheid is nooit goed genoeg

Hoe kan het zijn dat al het trieste niet uitkomt?

Elke vader hulpeloos en boos

Elke moeder met haar hart op de plank

Elke dochter wiens onschuld werd gestolen

Door elke zoon die zichzelf niet kon helpen

De winter kan ons doen afvragen of de lente ooit echt was

Maar elke winter breekt aan bij de bloei van de paaslelie

Zou het kunnen dat al het trieste niet waar is?

Kun je geloven dat al het verdrietige onwaar wordt?

Gebroken harten blijven ongebroken

Bittere woorden worden onuitgesproken

De vloek ongedaan gemaakt, de sluier is gescheiden

Het tuinhek blijft onbewaakt

Zou het kunnen dat al het trieste niet waar is?

Oh, ik geloof dat alles wat verdrietig is, onwaar wordt

In de handen van degene die alle dingen nieuw maakt

Als de storm wegtrekt, is het stil

Dat zegt dat je niet meer bang hoeft te zijn

De bomen zien er groener uit, de lucht is een oceaan

De wereld is gewassen en begint opnieuw