Everybody's Broken - Jann Arden

Everybody hates Billy Wolfe ‘cause he doesn’t he look the way they do

He sits in the back with his patched up knapsack taking the abuse

He can’t even hid the bruises inside those kids can be so cruel

Everybody hates Billy Wolfe in the land of the red, white, black, and blue

Oh, everybody’s broken

Eight-five years she’s been living right here when they took her from her home

To her little white room with a cup and a spoon and the dress that she had on

Nobody came they’ve forgotten her name it’s like she disappeared

She’s just Clara-Marie and that’s who she sees when she looks into the mirror

Oh, everybody’s broken

Oh, everybody’s broken

She lost her son on February one, of two thousand and four

Wrong place, wrong time your life became a land mine right outside her door

There used to be kites and strings of lights to decorate her skies

Now clouds of smoke just shroud the hope and all she can do is cry

Oh, everybody’s broken

Oh, everybody’s broken

Iedereen heeft een hekel aan Billy Wolfe, want hij ziet er niet zo uit als zij

Hij zit achterin met zijn opgelapte knapzak het misbruik in zich op te nemen

Hij kan niet eens de blauwe plekken in die kinderen verbergen, ze kunnen zo wreed zijn

Iedereen haat Billy Wolfe in het land van rood, wit, zwart en blauw

Oh, iedereen is kapot

Acht-vijf jaar woonde ze hier toen ze haar uit haar huis haalden

Naar haar kleine witte kamer met een kopje en een lepel en de jurk die ze aan had

Er is niemand gekomen, ze zijn haar naam vergeten, het is alsof ze verdwenen is

Ze is gewoon Clara-Marie en dat is wie ze ziet als ze in de spiegel kijkt

Oh, iedereen is kapot

Oh, iedereen is kapot

Ze verloor haar zoon op één februari van tweeduizend vier

Verkeerde plaats, verkeerde tijd, je leven werd een landmijn voor haar deur

Vroeger waren er vliegers en lichtsnoeren om haar luchten te versieren

Nu omhullen rookwolken de hoop en het enige wat ze kan doen is huilen

Oh, iedereen is kapot

Oh, iedereen is kapot