Two Lonely People - Jane Monheit

The two lonely people sit silently staring

Their eyes looking coldly ahead

The two lonely people once loved and were caring

But now it’s all over and dead

They don’t know what happened

They can’t think what happened

They had something fine on their own

But the two lonely people have turned into statues

Yes, turned into statues of stone

The world was their moon once

A yellow, full moon once

It held all their hopes and their dreams

But time came and broke them

Reality woke them

The world’s not so pretty it seems

The love that once mattered

Is old now and battered

But must it be shattered in two?

The two lonely people

Would give all their life

Yes, give all their life

If they knew

The two lonely people sit silently staring

Their eyes looking coldly ahead

The two lonely people sit silently staring

Their eyes looking coldly ahead

De twee eenzame mensen zitten zwijgend te staren

Hun ogen kijken koud vooruit

De twee eenzame mensen hielden ooit van en waren zorgzaam

Maar nu is het allemaal voorbij en dood

Ze weten niet wat er is gebeurd

Ze kunnen niet bedenken wat er is gebeurd

Ze hadden zelf iets goeds

Maar de twee eenzame mensen zijn veranderd in standbeelden

Ja, veranderd in standbeelden van steen

De wereld was ooit hun maan

Een keer een gele, volle maan

Het bevatte al hun hoop en hun dromen

Maar de tijd kwam en brak ze

De realiteit maakte ze wakker

De wereld is niet zo mooi lijkt het

De liefde die er ooit toe deed

Is nu oud en gehavend

Maar moet het in tweeën worden gebroken?

De twee eenzame mensen

Zou hun hele leven geven

Ja, hun hele leven geven

Als ze het wisten

De twee eenzame mensen zitten zwijgend te staren

Hun ogen kijken koud vooruit

De twee eenzame mensen zitten zwijgend te staren

Hun ogen kijken koud vooruit